කන්නන්ගර දරුවෝ

සරසවි ශිෂ්‍යයන් වෙත නොයෙකුත් ආකාරයේ විවේචනයන් එල්ලවන වකවානුවකි මේ. ඒ කෙසේ වෙතත් සරසවි ශිෂ්‍යයා යනු ශ්‍රී ලංකාවේ ගමන් මග කෙරෙහි තීරණාත්මක බලපෑමක් එල්ල කළ හැකි කොටසක් බව පිළිගැනීමට සිදුවේ.

වත්මන් අධ්‍යාපන ක්ෂේත්‍රය සහ ශ්‍රී ලංකාව ඉදිරියේ ඇති තවත් අභියෝග කිහිපයක් පිලිබඳව මොරටුව සරසවි මහා ශිෂ්‍ය සංගමයේ හිටපු සභාපති දසුන් උදාර විජේසේකර සමඟ මව්බිම වෙබ් අඩවිය පැවැත්වූ සම්මුඛ සාකච්ඡාව පහත දැක්වේ.

මේ දවස් වල මොකද වෙන්නේ. සයිටම් සටන දිනයිද?

රාජිත ඇමති තුමා තමන්ගේ ලේලිත් දැන් සයිටම් එකෙන් අයින් කරන් ඉන්නේ. නෙවිල් ප්‍රනාන්දු පිස්සෙක් වගේ හොර උපාධි කඩේ රිංගවගන්න තැනක් හොය හොය ඇවිදිනවා.

සයිටම් සටන ජනතාවගේ පොදු ප්‍රශ්නයක් බවට පත් වෙලා ඉවරයි. වෛද්‍ය ශිෂ්‍යයෝ අඛණ්ඩ සටනක ඉන්නවා. වෛද්‍යවරු, ආචාර්යවරු, වෘත්තීය සමිති, විවිධ සංවිධාන, විද්වතුන් කලාකරුවන් ,දේශපාලන පක්ෂ, දෙමව්පියෝ හැමෝම එකතුවෙලා ඉන්නේ. දැන් ආණ්ඩුව වහාම විසඳුමක් දෙන්න ඕන.නිදහස් අධ්‍යාපන‍ය විකිණිමට එරෙහිව සටන් කරන ශිෂ්‍යයො හිරගෙවල් වල දානවා. අර මහබැංකුව මංකොල්ල කාපු අය නලුවො වෙලා නිදහසේ ඉන්නවා.

අධ්‍යාපනය වගේම අපේ අටේ රටේ නිදහස් සෞඛ්‍ය සේවය දැවැන්ත අර්බුධයක. ඒවා දියුණු කරන්නෙ නෑ. සෞඛ්‍ය ඇමතිට පිලිකා රෝහලට පෙට් ස්කෑන් යන්ත්‍රයක් නෑ කියල ප්‍රශ්නයක් නෑ. ඒකත් රටේ මිනිස්සු අරන් දෙන්නෙ. එයාගෙ ලැප්ටොප් එකට ලංකාවෙම රජයේ රෝහල් වලට MRI ස්කෑන් යන්ත්‍ර 4 යි 5යි තියෙන්නේ කියලා අහුවෙලා නෑ .ලංකාවෙම දැඩි සත්කාර ඒකක වල ඇඳන් 380 යි කියල තියෙන්නෙ කියල අහුවෙලා නෑ. ඖෂධ හිඟයක් තියෙන බව අහුවෙලා නෑ. හැබැයි මහා භාණ්ඩාගාරෙ කෝටි ගනන් සල්ලි අරන් අපේ රටේ සෞඛ්‍ය ඇමති තමන්ගේ හොඳම යාලුවා වෙච්ච සයිටම් අධිපති නෙවිල් ප්‍රනාන්දුවත් ෂුවර් නැතුව බෙහෙත් ගන්න කිහිප සැරයක්ම රට යනවා. ඇමතිවරු දැන් විහිලු කාරයො බවට පත්වෙලා. මේ ආණ්ඩුවත් දැන් ජනතාවගෙන් ප්‍රතික්ෂේප වෙලා ඉවරයි.

ඇයි හැමතිස්සෙම ආණ්ඩුවලට බනින්නේ? ආණ්ඩුවට හැමදේම කරන්න පුලුවන්ද?

අවුරුද්දකට හාරලක්ෂ පනස්දාහක් අධ්‍යාපනයෙන් පිටමං වෙනවා. ඒවට විසඳුම් දෙවියෝ නෙමෙයි දෙන්න ඕන. රාජ්‍ය විශ්වවිද්‍යාල වලට දැන් අවුරුදු 70ක 60ක ඉතිහාසයක් තියෙනවා. අලුතින් රාජ්‍ය විශ්වවිද්‍යාලයක් හදලා නෑ. තියෙන ඒවයි ප්‍රශ්න ගොඩයි. ආණ්ඩු ඇත්තට දශක ගානක් තිස්සේ මොකද කරල තියෙන්නේ. හරි නම් මේ වෙද්දි රාජ්‍ය විශ්වවිද්‍යාල වැඩිවෙලා, ඒවට හරියන්න රටේ රැකියා අවස්ථා නිර්මාණය කරලා තියෙන්න ඕනනේ. නෑ මේ කරන්නේ අපේ රටේ වටිනාම සම්පත වෙච්ච නිදහස් අධ්‍යාපනය සල්ලි හොයන ආකරයක් කරගනිමින් යන එක.ඒ වෙනුවෙන් ආණ්ඩු අධ්‍යාපනයෙ වගකීමෙන් දශක ගානක් තිස්සේ ඉවත් වෙමින් යන ගමන් අපිට කියනවා අනේ අපිට සල්ලි නෑ අපි පවු ඒකයි අපි සයිටම් වගේ ඒවා දන්නේ කියලා. ආණ්ඩු පවු නෑ. මේ වෙද්දි අපි අද බිලියන 11500කට වඩා ණයයි. අදූර්දර්ශි ආණ්ඩු ගෙනියන රටට ආදායමක් නැති මහා පරිමාන බල ව්‍යාපෘති ,කොමිස් ව්‍යාපෘති, නාස්තිකාර වියදම් වෙනුවෙන් ණය පොලී ගෙවමින් ඉන්න ආර්ථිකයක්. ශ්‍රී ලංකාව බන්කොලොත් රටක්. මෑතකදි බැඳුම්කර වංචාවෙ පාඩුව ට්‍රිලියනයකට වැඩියි කියනවා. තවම හොයල ඉවරත් නෑ. මේ වසරේ සෞඛ්‍ය සේවයට වෙන්කරපු මුදල බිලියන 160 යි. ඒක දලජාතික නිෂ්පාදිතයෙන් 1.1% යි. අධ්‍යාපනයට සහ උසස් අධ්‍යාපනයට වෙන් කරපු මුදල බිලියන 240යි. ඒක දලජාතික නිෂ්පාදිතයෙන් 1.7% යි. ඉතින් අර මුදල් රටට තිබ්බ නම් අධ්‍යාපනයට 6%ටත් වැඩිය දීල සෞඛ්‍ය දියුණු කරල තව කොච්චර දේවල් කරන්න තිබ්බද? මේ 2017.අද වෙනකම් දශක ගානක් තිස්සේ පාලනය කරපු අයගෙ වංචා, දූෂන,හොරකම් කරපු කොමිස් ගහපු මහා ධනය රටට තිබ්බනම් අපේ රටේ අධ්‍යාපනය, සෞඛ්‍ය, විතරක් නෙමෙයි සුද්දා යනකොට ආසියාවෙ ආථිකයේ දෙවනියට හිටපු අපි, රටක් විදියට ලෝකයේ කොතරම් ඉහල තැනක ඉන්න තිබ්බද?

සරසවි ශිෂ්‍යයෝ හැමතිස්සෙම මහපාරෙනේ.ඉගෙන ගන්නෙ නැද්ද, පාරවල් වහගෙන මහ ජනතාවට පීඩා කරනනේ ඇයි. ඔය ශිෂ්‍ය නායකයො කැම්පස් එන්න තිබ්බ තවත් කෙනෙක්ගෙ අවස්ථා නැති කරනවා චෝදනාවකුත් තියෙනවා

මහපාරට එන කොටස තමයි හැමෝටම පේන්නේ. හැබැයි මහපාරට බහින්න අවස්ථාව හදල තියෙන්නේ ශිෂ්‍යයින්ගේ ප්‍රශ්නවලට විසඳුම් නොදෙන පාලකයෝ. පාරවල් වහල තියෙන්නෙ ශිෂ්‍යයින්ගේ අයිතිවාසිකම් කප්පාදු කරල තියෙන්නේ මේ ආණ්ඩු. මේක සරල නෑ. කැපකිරීම් කරන්න සිද්ධවෙනවා. එහෙම කරපු අය නිසා තමයි අද අපි මේ නිදහස් අධ්‍යාපනයේ අවස්ථාව භුක්ති විඳින්නේ.සරසවි විද්‍යාපීඨ වලට බඳවාගැනීම් 50%කින් අඩුවෙලා. විශ්වවිද්‍යාලවල ගැටලු නිසා සමහරු උපාධිය අතරමග හැරදාල යනවා.ඒ.අවුරුදු 70ක් ගිහිල්ලත් නමට සරසවි ප්‍රවේශය 25000ක් කියනවා.බඳවාගැනීමේ පුරප්පාඩු අවුරුද්දේන් අවුරුද්ද වැඩිවෙනවා. ඔය චෝදනා කරන අය ඒ මහා ඛේදවාචක ගැන වචනයක්වත් කතා කරන්නෙ නෑ. ඒ වගේම නිදහස් අධ්‍යාපන අවස්ථාව පාවිච්චි කරල අද විවිධ දූෂිත නිලධාරීන් වෙලා ඉන්නවා බොහෝ අය. තවත් අය තමන්ගේ උගත්කමේ ආචාර්ය මහාචාර්ය ලයිසන් එක පාවිච්චි කරලා තියෙනවා අද මේ රට මේ වගේ තත්වෙකට ඇදල දාන්න. ඒ පාඩුව කී ගුණයක් වෙන්න ඇත්ද? .ප්‍රශ්න කරන සටන් කරන අයව නෙමෙයි ප්‍රශ්න කරන්න ඕන ප්‍රශ්න ඇති කරන පාලකයන්ව. රට දැවැන්ත ආර්ථික අර්බුදයක ගිලිලා. රටේ ජනතාව ජීවන ගැටලු වෙනුවෙන් වෘත්තීය ගැටලු වෙනුවෙන් මහ පාරට බැහැල ඉවරයි. කූඩු කරල ඉන්න සත්තු විතරයි දැන් මහපාරේ නැත්තේ.

ඔයාලට තියෙන්නේ පටු දේශපාලන අරමුණක් නේද? අද ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරය දේශපාලන අතකොලුවක් බවට පත්වෙලා?

පටු දේශපාලන අරමුණක් නෑ.ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරයට තියෙන්නෙ පුලුල් දේශපාලන අරමුණක් මොකද අපේ පාලකයොන්ට තියෙනවා පුලුල් දේශපාලන ආර්ථික වැඩපිලිවෙලක්. ඒක තමයි තීරණය කරන්නෙ අපේ අධ්‍යාපන ක්‍රියාවලිය මොනවගේ එකක් වෙන්න ඕනද කියලා. අපි ජීවත් වෙන්න ඕන විදිය මේ හැමදේම. අපි අධ්‍යාපනය විකිණීමට එරෙහිවීමේ සිට යහපත් සමාජයක් ගොඩනගන්න මැදිහත් වෙන්නෙ මෙ සියලු දේ තේරුම් අරන්. ඒකට විශයානුබද්ධ දැනුමෙන් එහා පුලුල් සමාජ දේශපාලන අවබෝධයක්,දැක්මක් තියෙන්න ඕන. ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරයේ ක්‍රියාකාරීත්වය සාමූහික එකක්. කාගෙවත් අතකොලුවක් නෙමෙයි. එහෙම කියන්න ආණ්ඩු පක්ෂ. මොකද එයාලගෙ අතකොලුවක් නොවන නිසා.

ඔය විදියට හිතන්න චෝදනා කරන්න පුරුදු වෙලා ඉන්න අය පවා දැනුවත්ව හරි නොදැනුවත්ව හරි පාලක පංතිය නියෝජනය කරමින් දේශපාලනයට දායකත්වය දක්වනවා. පාලකයො කැමතියි ජනතාව ඔය විදියට හිතනවනම්. ප්‍රශ්න දේශපාලනිකයි. උත්තරත් දේශපාලනිකයි. හැමෝම දේශපාලන‍යට දායකවෙනවා. ඒක පක්ෂයක් විදියට වෙන්න පුලුවන්, සංවිධානයක් විදියට වෙන්න පුලුවන් තති තනිව වෙන්න පුලුවන් . ශිෂ්‍යයො සටන් කරන්නෙ පොදු අරමුණකින්.

ඇයි ශිෂ්‍ය සංගම් වලට ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරයට සම්බන්ධ වෙන්න හිතුනේ

මතකද අපි ඉස්කෝලෙ යන කාලේ ගුරුතුමියට කියනවා සමාජෙට වැඩදායි පුද්ගලයෙක් වෙනවා කියලා. ඇත්තටම අතිබහුතරයක් සමාජෙට එහෙම කරනවනම් අද සමාජෙ මෙහෙම තියෙන්න බෑ. ඒක මේ සිස්ටම් එකෙන් අපිව හුරු කල විදිය. ඉතින් අපි හිතනවා ඒ පුංචිකාලේ නොදැන දුන් පොරොන්දු තේරුම් අරන්ම දැන් ඉටුකරමින් ඉන්නවා කියලා.කන්නංගර මහත්මය නිදහස් අධ්‍යාපන පනතක් ගෙනෙද්දි විරුද්ධ වුන ඩී.එස් සේනානායකලා ඉතිහාස පොත් වල වීරයෝ කරලා උගන්නන්නේ. එතෙක් මෙතෙක් පාලනය කරපු ආණ්ඩු මේ රටේ සුවසක් මිනිසුන්ගේ වටිනාම සම්පතක් වුන නිදහස් අධ්‍යාපනය විනාශ කරද්දි , ඊට එරෙහිව සටන් කරලා දිවිපිදුව ශිෂ්‍ය ඉතිහාසය අපි හරියට දැනගනිද්දි, පුද්ගලික අරමුණකින් එහා පොදු අරමුණකින් කටයුතු කල මිනිසුන්ගේ ඒ කැපකිරීම් නිසාම සරසවි අවස්ථාවක් ලැබුන බව තේරුම් ගනිද්දි, ඒ වෙනුවෙන් කරන්න පුලුවන් උපරිම මැදිහත්වීමක් දෙන්න හිතුනා . පාඩුවේ වෙනදෙයක් බලන් ඉන්න ප්‍රේක්ෂකයෙක් නොවෙන්න හිතුනා. ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරය කියන්නේ ස්වෙච්චාවෙන් සමාජ වගකීමකට කැපකිරීම් කරන්න පුලුවන් තැනක්. ආත්ම තෘප්තියක් තියෙන්නේ.

විශ්වවිද්‍යාලය තුලදී ශිෂ්‍ය සංගමයේ භූමිකාව මොන වගේ ද? ශිෂ්‍ය සංගම් වල වැඩ කරද්දි එන ප්‍රශ්න මොනවද?

විශ්වවිද්‍යාලය පැත්තෙන් ගත්තොත් සුභසාධන ගැටලු එක්ක තමයි මුලු දවසම ගෙවන්න සිද්ධවෙලා තියෙන්නේ. ගොඩක් අය තමගේ ගැටලු පුද්ගලිකව ඉදිරිපත් කරනවා. සතියේ වැඩිවෙලාවක් පාලනාධිකාරියේ කාර්යාල වල නැත්නම් පූර්ණකාලිකවම වගේ අවශ්‍ය මැදිහත්විම් කරමින් ඒ අදාල කාරණා විසඳගන්න කාලය වැයකරන්න සිද්ධ වෙනවා.

රටේ පාලකයොන්ගෙයි විශ්වවිද්‍යාල පරිපාලනයෙයි කිසිවෙනසක් නෑ.ඒ පිටපතමයි. ගොඩක් පතුලේ දේවල් දැනගන්න පුලුවන්. අපිට කැම්පස් එකේදි අත්විඳින්න වෙන හැම අධ්‍යාපන, සුභසාධන ගැටලුවක් පිටිපස්සේ රටේ මේ ආර්ථික අර්බුධයත් අධ්‍යාපන ප්‍රතිපත්තියත් තියෙනවා. හැබැයි එලියෙ සමාජයෙ වගේම ශිෂ්‍යයො බහුතරයකට ඒ ඇත්ත කාරණා දුරස්. හරි සංකීර්ණයි වැඩ කරද්දි.

අපේ රටේ පාලකයොන්ගෙත් ඒ දේශපාලන අරමුණ විශ්වවිද්‍යාලය තුල ක්‍රියාත්මක කරන විශ්වවිද්‍යාල පරිපාලනයෙත් ප්‍රතිවිරුද්ධ බලවේගය තමයි ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරය, ශිෂ්‍ය සංගම්.

පාලකයොන්ට ලොකුම හිසරදය, බාදාව වෙච්ච ශිෂ්‍ය සංගම් වලට එරෙහිව ඔවුන්ගේ යාන්ත්‍රනයම ක්‍රියාත්මක වෙන්න පුලුවන් හැම ආකාරයකින්ම ක්‍රියාත්මක වෙනවා අපි ඒවට මුහුණ දෙනවා. සමහර ක්‍රියාමාර්ග දැඩියි. තවත් ඒවා හරිම මෘදුයි, සූක්ෂමයි.

ඒ මොනවද?

පලවෙනි එක තමයි ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරයට එරෙහිව සමාජය තුල හදන මතවාද, පොඩිකාලෙ ඉඳන්ම අපට හොල්මන් ගැන යක්කු ගැන කියලා බය කරලනෙ තියෙන්නෙ.හොල්මනක් ගැන ඔලුවේ තියන් ඉන්න අපි රෑ වෙලාවක පිටිපස්සෙන් කවුරුහරි ඇවිත් අත්පුඩියක් ගැහුවත් බයවෙනවා. ඒ තරම් බයයි අපි. මතවාදත් එහෙමයි. අවුරුදු ගානක් තිස්සේ මීනිස්සුන්ගේ ඔලුවට දාල තියෙන්නෙ. දේශපාලනේ, රැග්, ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරය කියන වචන පවා යක්කු කරලා. එහෙම හිතන මිනිස්සු ඉන්න සමාජෙක පාලකයෝන්ට ලෙසියි තමන්ගේ වැඩ කොටස ලස්සනට කරගෙන යන්න.

පාලකයෝ වගේම ඊලඟ පරම්පරාවේ ඒ කාර්ය කරන්න ටයි දාගන්න බලන් ඉන්න ඒ වැඩේ දැම්ම පුහුණු වෙන අය එලියේ සමාජයේ වගේම ලමයි අතරත් ඉන්නවා එයාලා පාලකයාගේ දේශපාලනය දැනුවත්ව හෝ නොදැනුවත්ව ඉෂ්ඨ කරමින් විශ්වවිද්‍යාල තුලත් එක එක මුහුණුවරින් ඉන්නවා.

පොදුවේ ගත්තොත් ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරයේ සහෝදර සහෝදරියන්ට එරෙහිව තියෙන දැවැන්ත මර්දනයක් තියෙනවා. පන්ති තහනම් කිරීම්, විවිධාකාර බලපෑම්, ශිෂ්‍යසංගම් තහනම් කිරීම්,තර්ජනය කිරීම්, අධ්‍යාපනික පලිගැනීම් පලිගැනීම්, අත් අඩංගුවට ගැනීම් , පහරදීම්, බැරිනම් මරලහරි දානවා.

එහෙම ඔයාලට මොන වගේ අවස්ථාද මුහුණදෙන්න සිදුවෙලා තියෙන්න? ඔය කියපුවගෙ අද්දැකීම් තියෙනවද?

නිලලත් නිලනොලත් බූද්ධි අංශ නිතරම හෙවිල්ලෙන් ඉන්නෙ. සමහරු ශිෂ්‍ය සංගම් ඇතුලටත් එවනවා. තව විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍යයො විදියට ආණ්ඩු පක්ෂවලින් නඩත්තු කරන අය එවනවා. නැත්තම් කැම්පස් ආපු අයගෙන් අපිට එරෙහි පිරිස් තෝරලා පාවිච්චි කරනවා. එයාල ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරයට එරෙහි මත පතුරවන්නො විදියට යොදාගන්නවා. මොකද පොදු ශිෂ්‍යයා ශිෂ්‍ය සංගම් වලින් දුරස් කරන්න පාවිච්චි කරන්න පුලුවන් හොඳම විදියක් තමයි මතවාදීම අවුල් නිර්මාණය කිරීම. තවත් අපිට හමුවෙලා තියෙනවා UGC එකට සම්බන්ධ කෙනෙක් කියලා කැම්පස් එන්න උදව් කරලා පස්සේ අපි ගැන ඔත්තු සපයන්න සහ වෙනත් දේවල් වලට උදව් ගන්න පාවිච්චි කරන අය.

විශේෂයෙන් පුද්ගල ඉලක්ක කරල යන මඩ වලට මුහුන දෙනවා. බොහෝවෙලාවට මේව පතුවරන්න දායකවෙන්නෙ අර කලින් කිව්ව වචන ටික බිල්ලො කියලා උපන්දාසිට වෛරයක් හදාගත්තු අය. පාලකයින්ගේ පිට්ටෙනියනේ මේක. අපිට ශිෂ්‍යයින් සියලු දෙනාටම අදහස් ප්‍රකාශ කරන්න වෙන්නෙ පොඩි වෙලාවයි. අනිත් බොහොමයක් දේ අපි නිහඬව දැවැන්ත කාලයක් වැයකරමින් විශාල මැදිහත්වීමක් කරනවා. නමුත් අදහස් විකෘති කරලා ලමයි අතරට පතුරවනවා. අර කරපු හැමදේම වැඩක් නෑ ඊට පස්සේ.

නමුත් අපි කරන්නෙ හැඟීම්බර දෙයක් හරි කනගාටුවෙවී ඉන්න දෙයක් හරි නොවන නිසා කිසිම ප්‍රශ්නයක් නෑ. ඒවයින් කිසිදෙයක් නවත්තලා නෑ. ඉදිරියටත් නවත්තන්නෙත් නෑ.

http://www.mawbima.lk/article20170401MB20170930.php?id=6144