මේ තරුණයගෙ සිද්ධිය විතරක් නෙමෙයි පහුගිය කාලයට අදාලව අත්අඩංගුවටගැනීම්, පැහැරගැනීම්, පහරදීම් විශාල ගණනක් වුණා. හැබැයි ඒ හැම එකකටම පස්සෙම අර පොලිස් මාධ්‍ය ප‍්‍රකාශකවරයා කියලා ආණ්ඩුවේ වුවමනාව සපුරන්න, ආණ්ඩුවේ නිළ ප‍්‍රචාරක කටයුතුවලට දාලා තියෙන මහත්තයෙක් ඉන්නවා උන්නැහැ මොකක් හරි කතාවක් කියනවා. ඇත්තටම මේ පොලිසිය නාට්‍ය පිටපතක් ලියලා, නාට්‍යයන් කළානම් එහෙම සම්මාන ගන්නත් තිබුණා. ඒ තරමට පිටපත් ලියනවා. හැබැයි දැන් මනුෂ්‍යයෙක් පැහැර ගත්තට පස්සේ හැමදෑම ලියන්නේ එකම පිටපත. කෙනෙක් අත්අඩංගුවට ගත්තා, එයා ආයුධ පෙන්වන්න ගියා, ඒ ආයුධ වලින් වෙඩි තියන්න හැදුවා, එතකොට පොලිසිය ආරක්ෂාවට වෙඩි තිබ්බා, එතකොට මැරුණා. මේක සිය දහස් වතාවක් මේ රටේ මිනිස්සු අහලා තියෙනවා. දැන් මේ විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍යයින්ටත් ඒ වගේම කතාවක් තමයි ආපහු කියන්නේ.
අපි හිතනවා මේ තත්ත්වය රටේ ජනතාව අඳුනගන්න ඕන කියලා. ඒ වගේම මේ තත්ත්වය ඉස්සරහපිට අරගලයක් තියෙනවා කරන්න. අපි හිතනවා ඒ අරගලයට මුලපුරන්න ඕන කියලා. එකක් මෙතන ආකාර දෙකක නිදහස නැති වෙලා තියෙනවා. පළවෙනි එක තමයි ශිෂ්‍යයින්ට ඉගෙන ගැනීමේ නිදහස් නැති වෙලා තියෙනවා. ඒ කියන්නේ අවුරුදු හතරක් ඉගෙන ගන්න ඕන එක අවුරුදු තුනට කපලා ඉගන ගැනීමේ නිදහස නැති කරලා තියෙනවා. ඉගෙන ගැනීමේ නිදහස නැති වුණාට පස්සේ ශිෂ්‍යයෝ උද්ඝෝෂණය කරනවා. උද්ඝෝෂණය කරන්න ආවට පස්සේ, උද්ඝෝෂණය කිරීමේ නිදහස, තමන්ට මතයක් දැරීමේ සහ තමන් දරන වුවමනාවක් වෙනුවෙන් සටන් කිරීමේ නිදහසත් නැති වෙලා තියෙනවා. වැලිවේරියේ ජනතාවට ජලය පිළිබඳ නිදහස නැති වෙලා තියෙනවා. පිරිසිදු වතුර බොන්න තියෙන නිදහස නැති වෙලා තියෙනවා. ඒකට සටන් කරන්න ආවට පස්සේ සටන් කිරීමේ නිදහස නැති වෙලා තියෙනවා. ඒ වගේම තවත් බොහෝ සිදුවීම් ගණනාවක මේ රටේ නිදහස පැති ගණනාවකින් නැති වෙලා තියෙනවා. ඒ නිසා අපි හිතනවා මේ හැම පැත්තකටම මැදිහත් වෙන්න ඕන කියලා. මොකද ගොඩක් අය මේ ප‍්‍රශ්න ගන්නේ දෙකට කඩලා. දැන් එක්සත් ජාතික පක්ෂය වගේ පක්ෂයක් මේ ජවනිකාව ගන්නේ අවසාන කෑල්ල විතරයි. මුල ජවනිකාව අමතක කරනවා.
මොකද අධ්‍යාපන පෞද්ගලීකරණය වගේ ජවනිකාවක් කැමති නෑ. ඒක ගන්න බෑ. පෞද්ගලික විශ්වවිද්‍යාල ගන්න බෑ. මොකද මේ ශිෂ්‍යයන්ට මේ තරම් මර්දනයක් එන්නේ නිකන් නෙමෙයි. ඒ ගොල්ලෝ නිකන් විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍ය වුණ නිසා නෙමෙයි. ඔවුන් අපේ රටේ අධ්‍යාපනය ආරක්ෂා කරගන්න, නැත්නම් නිදහස් අධ්‍යාපන අයිතිය පුළුල් කරගැනීම සඳහා අරගලයක් කරන හින්දා. ඒ නිදහස වෙනුවෙන් සටන් කරන නිසා තමයි ඔවුන්ගේ නිදහස නැති වෙලා තියෙන්නේ. එතකොට ඒ දෙකම ගත යුතුයි. ඒ නිසා දැන් රටේ ජනතාවට අවධාරණය කරනවා මේ සඳහා වෙච්ච අරගලයක්, ඒ සඳහා වෙච්ච ක‍්‍රියාවලියක් තියෙනවා. ඒ සඳහා ජනතාව මැදිහත් වෙන්න ඕනෙ. මේ නීතිය රකිනවා කියන ආයතන වලින් රැකෙන නීතියක් නෑ. ඒ නීතිය කියලා කියන්නේ මේ රටේ පාලකයින්ගේ කැමැත්ත. ඒක පියවරෙන් පියවර හරි අවබෝධ කරගෙන මැදිහත් වෙන්න ඕන කියන අදහස අපි අපේ රටේ ජනතාවට ඉදිරිපත් කරනවා.
ලංකා ගුරු සංගමයේ ප‍්‍රධාන ලේකම් ජෝෂප් ස්ටාලින්
අද අපිට කතාකරන්න වෙලා තියෙන්නේ මේ රටේ ඉතාම කනගාටු දායක තත්ත්වයක්. මේ රටේ ශිෂ්‍යයො තමන්ගේ අයිතිවාසිකම් වෙනුවෙන් අරගල කළාම ඔවුන්ව නිළ නොවන මට්ටමෙන් පොලිසිය යොදවලා, පහරදීලා, පැහැරගෙන ගිහිල්ලා, ගන්න ක‍්‍රියාමාර්ගයක් තමයි අපි දකින්නේ. මේක මේ රටේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයේ අවසානයේ ආරම්භව විදියට තමයි අපි දකින්නේ. අපි දන්නවා මේ සිසුන් සම සෞඛ්‍ය ප‍්‍රශ්නය සම්බන්ධයෙන්, තමන්ගේ අවුරුදු හතරට තිබුණ උපාධියේ කාල සීමාව කප්පාදු කළාම, දින 150කට අධික කාලයක් උද්ඝෝෂණය කළාම තමන්ගේ උද්ඝෝෂණය සාමකාමීව සත්‍යග‍්‍රහයකින් කළාම මේ පාලකයෝ මේ සම්බන්ධයෙන්ව නෑසූ කන්ව සිටින්නේ. විශේෂයෙන්ම මේ උපවාස කරන්නේ ඇයි? උපවාස කරන්නේ මේ ප‍්‍රශ්නය සම්බන්ධයෙන් පාලකයන්ගේ ඇස් ඇරවන්න. නමුත් තරුණයින්ට සවන් දෙනවා, තරුණයින් ගැන හිතනවා, තරුණයින් වෙනුවෙන් පෙනී සිටිනවයි කියන ආණ්ඩුව මේ ප‍්‍ර‍්‍රශ්නයේදී නෑසූ කන්ව සිටිනවා. ඔවුන් ඊලඟට උද්ඝෝෂණය කරනවා, පාගමන් යනවා. එතකොට මොකද කරන්නෙ? ගහලා මර්දනය කරනවා. පැහැදිලිවම මේ පිළිකුල් සහගත ක‍්‍රියාව ලංකා ගුරු සංගමය ලෙස අපි හෙලා දකිනවා. මේ ශිෂ්‍යයෝ මේ රටේ අධ්‍යාපනය රැුකගන්න අන්තර් විශ්වවිද්‍යාලයීය ශිෂ්‍ය බලමණ්ඩලය හරහා විශාල අරගලයක් කළා. මේ අරගලයේදී නිරන්තරයෙන්ම සිදුවුණේ මේ ශිෂ්‍ය ප‍්‍රජාව මර්දනය කරන එක.
සිසුන් මේ රටේ නිදහස් අධ්‍යාපනය රැකගන්න ගත් සෑම පියවරක්ම, ඔවුන් ඉදිරිපත් කළ කරුණු, ඒවට නෙමෙයි පාලකයො කන් දුන්නේ, ඔවුන්ව මරදනය කිරීම හරහා තමයි මේ ආණ්ඩුව ගමන් කරමින් සිටින්නේ. අපි දන්නවා මේ සිද්ධියේදී ඉතාම සාධාරණ ඉල්ලීමක් මේ කරන්නේ. තමන්ගේ සම සෞඛ්‍ය උපාධිය තිබිච්ච අවුරුදු හතරට ගේන්න කියලා. මේ රටේ සියළුදෙනා, මේ වෘත්තීය සමිති, අපි පවා ගිහිල්ලා මේ උපවාස අට්ටාලවලට ගිහිල්ලා ඔවුන්ට සහාය පළ කළා. ආණ්ඩුවට වගකීමක් තියෙනවා, මේ සම්බන්ධයෙන් සාකච්ඡුා කරන මේ ප‍්‍රශ්නෙ ඉවරයක් කරන්න. නමුත් ඔවුන්ට කිසිම උවමනාවක් නෑ. ඔවුන් පෙන්වන්නේ වෛද්‍ය නිළධාරීන්ගේ සංගමය තමයි මේකට ප‍්‍රශ්නයක් වෙලා තියෙන්නේ කියලා. අපි අහනවා ආණ්ඩුවෙන් වෛද්‍ය නිලධාරීන්ගේ සංගමය පැහැදිලිවම කියලා තියෙනවා ‘‘මේ රටේ වෛද්‍ය අධ්‍යාපනය පෞද්ගලීකරණය කරන්න එපා, පෞද්ගලික වෛද්‍ය විද්‍යාල ආරම්භ කරන්න එපා’’ කියලා, එතකොට සම සෞඛ්‍ය ප‍්‍රශ්නය සම්බන්ධයෙන් වෛද්‍ය නිළධාරීන්ගේ සංගමයට සවන් දෙනවා නම්, පෞද්ගලික වෛද්‍ය විද්‍යාල ප‍්‍රශ්නය සම්බන්ධයෙන් සවන් නොදෙන තැන මොකද්ද? මේකෙන් පේන්නේ ආණ්ඩුව කුමන්ත‍්‍රණකාරී විදියට මේ සම්බන්ධයෙන් ඉන්නවයි කියන කාරණාව.
අපිට තියෙන ප‍්‍රධානම ප‍්‍රශ්නය තමයි, මේ රටේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදීව උද්ඝෝෂණය කිරීමේ, අදහස් ප‍්‍රකාශ කිරීමේ අයිතිය වලළලා දමන ක‍්‍රියාමාර්ගය. අපි දන්නවා මේ සිද්දියේදී නාගමුව සහෝදරයා පැහැදිලිව සඳහන් කළ ආකාරයටම නිළ ඇඳුම් පැළඳ නොගත් කණ්ඩායමක් විසින් සිසුන් පැහැරගෙන තියෙනවා.
මේ පැහැර ගැනීම නීත්‍යානුකූලද? පැහැර ගැනීම පසුව අත්අඩංගුවට ගැනීමක් බවට පත් වෙනවා. මේක බරපතල තත්වයක් මෙවැනි නීතියක් මේ රටේ ක‍්‍රියාත්මත වෙනවයි කියන්නේ අනිවාර්යයෙන්ම අනතුරු දායක තත්ත්වයකට රට ගමන් කරමින් සිටින්නේ. අපි දන්නවා පහුගිය සති කිහිපය තුළ ආණ්ඩුව, තරුණ සමුළුවක් පැවැත්තුවා, තරුණයන්ගේ හඬට සවන් දෙනවා කිව්වා, ලෝකයේ තරුණයින් සම්බන්ධයෙන් ප‍්‍රඃඤප්තියක් හදන්න කටයුතු කරනවයි කිව්වා, මේ විශ්වවිද්‍යාල තරුණයන්ගේ හඬට සවන් දෙන්නේ නැතුව රටට කියනවා නම් තරුණයන්ගේ හඬට සවන් දෙනවා කියලා මොනතරම් විහිළුවක්ද? මොනතරම් හාස්‍ය ජනක තත්ත්වයක්ද ඒක?. ලෝකයේ තරුණයන්ගේ හඬට සවන් දෙන ආණ්ඩුව ලංකාවේ තරුණයන්ට එලව එලවා පහර දෙනවා, පැහැර ගන්නවා. අපි පැහැදිලිවම කියනවා ආණ්ඩුවට වහාම මේ ශිෂ්‍යයෝ නිදහස් කළ යුතුයි. අපි වෘත්තීය සමිතියක් ලෙස අවධාරණය කරලා කියනවා ශිෂ්‍යයින්ගේ පැහැර ගැනීම සම්බන්ධයෙන් ක‍්‍රියාමාර්ගයක් ගත යුතුයි කියලා.
විශ්වවිද්‍යාල ප‍්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාව හා උසස් අධ්‍යාපන ඇමතිවරයා සම්බන්ධයෙන් අපිට ප‍්‍රශ්නයක් තියෙනවා. එස්බී දිසානායක ඇමතිවරයා උසස් අධ්‍යාපන ඇමතිවරයෙකුට සුදුසු පරිදිද කටයුතු කරන්නේ කියලා අපිට ප‍්‍රශ්නයක් තියෙනවා. ඔහු පැහැදිලිවම ඔහු පැහැදිලිවම රුහුණ විශ්වවිද්‍යාලයේ පැවැත්වීමට නියමිත දැයට කිරුළ ප‍්‍රදර්ශනය සමබන්ධයෙන් සිසුන්ට තර්ජනය කරනවා. ‘‘හැංගෙන්න තැන් හොයපල්ලා’’ කියලා කියන්නේ. මේ වගේ ඇමතිවරයෙක් ඉදිරියේ මීට එරෙහිව පෙළ ගැහෙනවා ඇරෙන්න ශිෂ්‍යයින්ට වෙන විකල්පය මොකද්ද? අද ශිෂ්‍යයින් ඉතාම ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදීව තමන්ගේ උද්ඝෝෂණ කරද්දී ඇමතිවරයා ඉතාම ප‍්‍රචණ්ඩ ආකාරයෙන් තමයි තමන්ගේ ප‍්‍රකාශ කරන්නේ.
එතකොට මේක බරපතල තත්ත්වයක් මේ රටේ. අපි මේ රටේ අධ්‍යාපනඥයන්ගෙන්, වෘත්තිකයන්ගෙන් ඒ වගේම සමස්ථ ප‍්‍රජාවගෙන් අහනවා, මෙවැනි ප‍්‍රචණ්ඩ, වෛරී ආකාරයෙන් කටයුතු කරන උසස් අධ්‍යාපන ඇමතිවරයා සම්බන්ධයෙන් ඔබ නිහඬ ඇයි කියලා. මේ වගේ නීච, පහත් ලෙස හැසිරෙන ඇමතිවරු අවශ්‍යද කියලා අපි අහනවා.
අපි පැහැදිලිවම කියනවා දැනට ශිෂ්‍යයො 17 දෙනෙක් අත්අඩංගුවට අරගෙන තියෙනවා. සම්පූර්ණයෙන්ම නීති විරෝධී ආකාරයෙන් ඔවුන් අත්අඩංගුවට අරගෙන තියෙන්නේ. මේකෙන් පේන්නේ ආණ්ඩුවේ දෙබඩි පිළිවෙත. මේ අත්අඩංගුවට ගත්ත සිසුන් වහාම නිදහස් කරන්න කියලා අපි අවධාරණය කරලා කියනවා, එහෙම නොවුනොත් මේ රටේ වමේ දේශපාලන පක්ෂ වගේම අනෙකුත් සියළුම දෙනත් එක්ක එකතු වෙලා, මේ රටේ වෘත්තීය සමිති ව්‍යාපාරය විදියටත්, ලංකා ගුරු සංගමය විදියටත්, මේ කරන සියළුම අරගලවලට කොන්දේසි විරහිතව සහයොගය දෙනවා කියල ප‍්‍රකාශ කරනවා.
එක්සත් සමාජවාදී පක්ෂයේ නායක සිරිතුංග ජයසූරිය
අපි තේරුම් ගත යුතුව තියෙනවා මේ රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව ජනතාවගේ මූලික අයිතිවාසිකම් එකිනෙක සිල් රෙද්දට යටින් දියත් කරන වැඩපිළිවෙළක් තුළ කප්පාදු කරමින් යනවා. මේ ජනතාව යම් තරමකට හෝ තේරුම් ගන්න දැන් පටන් අරගෙන තියෙනවා. මේ රාජපක්ෂ රෙජිමයේ, ජනතාවගේ අයිතිවාසිකම් කප්පාදු කිරීමේ ප‍්‍රධානම එකක් තමයි, මේ රටේ නිදහස් අධ්‍යාපනය විනාශ කිරීම. නිදහස් අධ්‍යාපනයේ පිහිටෙන් යම් අධ්‍යාපනයක් ලැබූ රාජපක්ෂලා ඔවුන් විසින්ම මේ රටේ අධ්‍යාපනය විනාශකරමින් යන්නේ. මේ රටේ ජීවත් වෙන්න ඔන නම් අද කෙනෙකුට පෞද්ගලික රෝහලක පිහිට පතන්න ඕන. එ විදියටම අධ්‍යාපනය ලබන්න පෞද්ගලික අංශයට සම්බන්ධ වෙලා අධ්‍යාපනය කරන්න ඕන කියන තැනට, අධ්‍යාපනය පත්කිරීමේ කුමන්ත‍්‍රණකාරී, ඉතාම කාලකන්නි වැඩපිළිවෙලක් තමයි, මේ නිදහස් අධ්‍යාපනයේ ප‍්‍රථිලාභ බුක්ති විඳින මේ රාජපක්ෂ ආණ්ඩුවේ ඇමතිවරු සියළු දෙනා අද ක‍්‍රියාත්මක කරමින් යන්නේ.
මෙතෙක් කල් තිබිච්ච පහරදීම්, පැහැරගෙන වාම් මරාදැමීම් (මේකනෙ රාජපක්ෂ ආණ්ඩුවේ කැරැුට්ටුව) ඒකට වඩා ගුණාත්මක අවධියකට දැන් පත්කරලා තිබෙනවා. සුදු වෑන් වලින් එනවා පැහැර ගන්නවා යනවා (ලලිත් කුගන් කොහේ අරන් ගියාද තාම දන්නෙ නෑ) මෙතෙක් කල් පැවතියේ මේ ආකාරයෙන්. දැන් ඊශයලයේ මොසාඞ් වගේ මැදිහත් වෙලා සිවිල් ඇඳුම් අඳගත්ත සාමාන්‍ය මිනිස්සු වගේ හැසිරෙන අදවිය ජනතාවගේ ඇස් ඉදිරිපිට මිනිසුන් පැහැරගෙන, තරුණයන් පැහැරගෙන, ශිෂ්‍යයන් පැහැරගෙන, ඉතාම අමානුෂික ලෙස ඔවුන්ට පහරදීලා, බොරු නඩු ඒක පිටිපස්සේ ගොඩ නගනවා. මතක තියාගන්න මේක අලූත් අවධියක්. දැන් මේ ඉන්න මාධ්‍යවේදීන් ගෙදර යනකොට මේ තත්ත්වයට මුහුණ දෙන්න පුළුවන්, මේ වේදීකාවේ කතාකරන අයට මේ තත්ත්වයට මුහුණ දෙන්න පුළුවන්. වෙදා හොර රහසේ මේක කළේ.
දැන් රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව අත්අඩංගුවට අරගෙන, අමානුෂික ලෙස පහර දීලා, ඊට පස්සේ නඩුවක් ගොතලා මහේස්ත‍්‍රත් ඉදිරියට දාලා, හිරභාරයට පත් කරනවා. මේක හඳුන්වන්න තියෙන්නේ එක වචනයයි. ඒක තමයි මිලිටරි ආණ්ඩුවේ ස්වරූපය. මේ ආණ්ඩුව කාලාන්තරයක් තිස්සේ උතුරෙන් පටන් අරගෙන, කටුනායක, හලාවත, දෙමටගොඩ, තුන්තානෙ, මාතර, මේ හැමතැනම මිනිස්සු මරා දමමින් තලා පෙලමින් ගියපු ආණුඩුව කටයුතු කළේ මේ දකුණෙත් මිලිටරි පාලනයක් තහවුරු කරන්න. ගොඨාභය රාජපක්ෂගෙ පාලනයක් මේ රටේ තහවුරු කරන්න. සිල් රෙද්ද ඇඳගත්ත අයියණ්ඩි ඉන්නවා ඊට යටින් ඉන්නවා සිවිල් ඇඳුම ඇඳගත්ත මිලිටරි නායකයා. ඒ තමයි ගෝඨාභය.
දැන් උන්නැහැගේ වැඩපිළිවෙළ තමයි මේ දියත් වෙන්නේ. අපි ජනතාවට අනතුරු අඟවනවා කරනවා මේ රටේ ජනතාවගේ සාමාන්‍ය සිවිල් අයිතිවාසිකම්, ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රීය අයිතිවාසිකම්, අවසාන වශයෙන් ජනාතාවට තිබෙන ඡුන්දය දීමේ අයිතිවාසිකම් පවා මේ මිලිටරි පාලනය මේ විදියට තහවුරු වුණොත් අහොසි කරන්නට ඔවුන් පියවර ගන්නවැයි කියන එක. ඒ නිසා අපි හිතනවා මේක අනතුරුදායක තත්ත්වයක්, භයානක තත්ත්වයක්. මේ ශිෂ්‍යයෝ පාරට බැහැලා තියෙන්නේ කුලප්පුවෙලා නෙමෙයි, කෑම වැඩිවෙලා කෑම දිරවගන්න නෙමෙයි මේ මහ පාරට බැහැලා තියෙන්නේ. මේ ශිෂ්‍යයෝ පාරට බැහැලා තියෙන්නේ තමන්ගේ නැතිවුණ අයිතිය නැවත ලබාගන්න. ලොක තරුණ උළෙලවල් පවත්වලා, තරුණයන්ගේ මූණ ඉඹලා, මහලොකු දරුකැක්කුමක් පෙන්වන මහින්ද රාජපක්ෂ ‘තාත්තා’ මේ තරුණයන් තමන්ගේ නැතිවීගන යන අයිතිය තමන්ගේ අනාගත පරපුර වෙනුවෙන් රැුකගන්න සටන් වදිනකොට ඉතාම නින්දිත තිරිසන් විදියට හැසිරෙන තත්ත්වයක් තමයි අද නිර්මාණය වෙලා තියෙන්නේ.
මේ තත්ත්වයට එරෙහිව මේ රටේ ජනතාව අවධි විය යුතුව තිබෙනවා. මේ රටේ ජනතාව ගැන කතාකරන සියළු දේශපාලන පක්ෂ අවධි විය යුතුව තිබෙනවා. මේ රටේ වෘත්තීය සමිති හා අනෙකුත් සිවිල් සංවිධාන අවධිවිය යුතුව තිබෙනවා. මේ සියළු දෙනා අවධිවෙලා මේ සැළසුම් සහගතව කුමන්ත‍්‍රණකාරීව කරන මර්දනයට එරෙහිව දැවැන්ත උද්ඝෝෂණයකට දින නියම කරලා, මේ ආණ්ඩුවේ මේ මර්දනකාරී මිලිටරි ආඥාදායක, ඒකාධිපති වැඩපිළිවෙළ පරාජය කරන්න අපි ඉදිරියට එනවැයි කියන පණිවිඩය එක්සත් සමාජවාදී පක්ෂය වෙනුවෙන් ලබාදෙනවා.
නව සමසමාජ පක්ෂයේ මධ්‍යම කාරක සභික රංජිත් ගමගේ
ඇත්තටම මේ මහින්ද රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව යුධ ජයග‍්‍රහණයකින් ආරම්භ කරලා, ඉතාම මර්දනකාරී පිළිවෙතක් තමයි අද දකුණෙත් උතුරෙත් අනුගමනය කරමින් යන්නේ. ඊයේ අපි දැක්කා යුද්ධයේන් මිය ගිය අය සැමරීම සඳහා උතුරේ පළාත් සභා මණ්ත‍්‍රීවරු උත්සාහ ගන්නවා, ඒක වලක්වනවා. ඒ වගේම අද දකුණු ප‍්‍රදේශයේ මේ ශිෂ්‍යයෝ තමන්ගේ අධ්‍යාපන අයිතීන් වෙනුවෙන් සටන් කරනකොට විශාල විදියට මර්දනය දියත් කරනවා. මේක අද ඊයේ වෙච්ච දෙයක් නෙමෙයි, යුද්ධයේ ජයග‍්‍රහණයත් එක්ක තමයි මේ ආණුඩුව තහවුරු වුණේ.
මේක තුළ සිංහල ජාතිවාදය ආයිතියක තත්ත්වයක් බවට පත්කරගෙන තමයි මේ මර්දනය පවත්වාගෙන යන්නේ. පහුගිය කාලේ දිගටම මේ අරගලය ගෙනිච්චේ ශිෂ්‍යයෝ. මොකද ශිෂ්‍යයෝ දන්නවා මේ නිදහස් අධ්‍යාපනයේ වටිණාකම, මේක අනාගත පරපුරටත් උරුම කර දිය යුතුයි කියන අදහස තමයි ශිෂ්‍යයන්ගේ අදහස. අපි දැක්කා රජරට විශ්වවිද්‍යාලය වගේ තැන් වල ශිෂ්‍යයෝ දේශපාලන පක්ෂයත් බහුජනතාවත් එක්ක එකතු වෙලා විශාල උද්ඝෝෂණ දියත් කරනවා. ඒ වගේ අපි ඒකාබද්ධ වෙලා මේ මර්දනයට එරෙහිව සටන් වදින් ඕන. ආණ්ඩුව මේ මර්දනය ක‍්‍රියාත්මක කරලා තියෙන්නේ තමන්ගේ අධ්‍යාපන පෞද්ගලීකරණ වැඩපිළිවෙළේ දිගාන්තයක් විදියටයි. අපි දැක්කා අද කැලෙ ගහක් නසන්න කැලේ ගහක් ඕන වගේ එස් බී දිසානායකලා වගේ ශිෂ්‍ය සංගම්වල වැඩකරලා, කොමියුනිස්ට් පක්ෂයෙන් දේශපාලනය ආරම්භ කරපු අය දාලා තමයි අද ගෝලීය ධනවාදයේ උවමනාව ඉටුකරන්නේ.
ඒ නිසා අපි නව සමසමාජ පක්ෂය විදියට දිගින් දිගටම මේ ශිෂ්‍යයන්ගේ අරගලවලට සහාය දක්වමින් ඒකා බද්ධ වෙමින් ඒ වගේම වැඩකරන ජනතාවගේ අරගලයත් මෙයට බද්ධ කරමින් මේ ශිෂ්‍යයන්ගේ සටන තනි නොකර ඉදිරියට ගෙන යන බවට අපි පොරොන්දු වෙනවා.
සමාජවාදී පක්ෂයේ දේශපාලන මණ්ඩල සභික පී. ඞී. සරණපාල
මේ මාධ්‍ය සාකච්ඡුාව ශිෂ්‍ය මර්දනයට එරෙහිව යම් කිසි මතවාදයක් හඬක් ගෙනයාම වෙනුවෙන් සංවිධානය වූ එකක්. මේ රටේ වැඩකරන ජනතාව වේවා, ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරය වේවා වෙනත් වෘත්තිකයන් වේවා තමන්ට මතුවන ගැටළුව ආණ්ඩුවත් එක්ක විසඳගන්න ඕන. ආණ්ඩුවට කියන්නේ නැතුව කාටද කියන්නේ? මේ රටේ ජනතාවට නිදහසෙන් පස්සේ වසර ගණනාවක් මේ වගේ උද්ඝෝෂණ, මේ වගේ පාගමන් මේ වගේ පෙළපාලි පිළිබඳ අත්දැකීම් තියෙනවා. ඒවාට ගහපු අත්දැකීනුත් තියෙනවා. නමුත් ප‍්‍රශ්නය තියෙන්නේ මේ මහින්ද රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව බලයට පත්වුණේ ඒ පසුගිය කාලයේ පැවති ආණ්ඩුවලට වඩා එහා ගිය ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයක් අයිතියක් මේ රටේ ජනතාවට අතපත් කරන්න. නමුත් මේ ආණ්ඩුව ආපු දවසේ ඉඳලා කෙරුවේ මිනිස්සු මරණ එක. දැන් මේක කොයි පැත්තෙන් බැලූවත්, උතුරේ මිනිස් ඝාතන, කම්කරුවො ඉස්සරහට ආවම -උදාහරණයකට රොෂේන් චානක- මරලා තමයි ප‍්‍රශ්න විසඳුවෙ.
ජනතාවට හැෙඟනවා නම් පාගමන්, පෙළපාලි, සමාකාමී සත්‍යග‍්‍රහ වලින් විසඳුම් නෑ කියලා, ඒවා කළහම මර්දනය කරනවා කියලා, මොකද්ද ඊට පස්සේ එන්න පුළුවන් හැඟීම? මේ රටේ ජනතාවට ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය නැත්නම් ඊළඟට එන්න පුළුවන් හැඟීම මොකද්ද? ඊට පස්සේ එන්න තියෙන හැඟීම තමයි මේ ආණුඩුව එලවීමේ හැඟීම. මේ ආණ්ඩුවත් එක්ක සාකච්ඡුා මාරගයෙන් ප‍්‍රශ්න විසඳගන්න බැරිනම්, ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය නමට නම් තියෙන්නේ මේ ආණුඩුව එලවීම දක්වා මේ උද්ඝෝෂණ අපි තීව‍්‍ර කරන්න ඕනෑ. කම්කරු පන්තිය පහුගිය කාලේ අපි දැක්කා විශේෂයෙන්ම සෞඛ්‍ය ක්ෂේත‍්‍රයේ දිගින් දිගටම ප‍්‍රශ්න මතුවෙමින් තිබෙනවා. ඊයේ පෙරේදා සෞඛ්‍ය ඇමතිවරයා කියනවා ‘‘සෞඛ්‍ය ක්ෂේත‍්‍රයට වැඩවර්ජන සුදුසු නෑ’’ කියලා. ඒක තමයි න්‍යාය. එහෙනම් මොකටද සුදුසු? ශිෂ්‍යයො මහපාරට ආවම අතපය කැඩෙන්න, ඇස් ගැලවෙන්න ගහනවා, පොලිසියෙන් අරගෙන යනවා, කරුණු විරහිත ලෙස මේ විදියට ක‍්‍රියාකරනවා.
අපි තේරුම් ගන්න ඕනේ (පොලීසියත් බබ්බු නෙමෙයිනෙ) පොලිසියට මේ වගේ ක‍්‍රියා කරන්න කොහොමද ධෛර්යය එන්නේ? පොලිසිය මේ මිනිස්සු අරගෙන ගිහිල්ලා බොම්බ දාලා ‘‘බෝම්බෙන් දමලා ගහන්න එනකොට වෙඩි තිබ්බා’’ කියලා කියන්නේ පොලිසියේ නිර්මාණද? මේ විදියට සිවිල් ඇඳුමෙන් ගිහිල්ලා ශිෂ්‍යයන්ව වෙනම බේරලා අරගෙන ගහන්න තියෙන රුදාව මොකද්ද? මේක ආණ්ඩුව පුරුදු පුහුණු කරලා කරන්නේ. ඒ නිසා මේක බොහොම සැළසුම් සහගතව කරන මර්දනයක්. මේක සාකච්ඡුාවෙන් සංහිඳියාවෙන් කරගන්න පුළුවන් කමක් නෑ. මොකද දිගින් දිගටම ආණ්ඩුව මේ කාරණාව ඉස්සරහට අරගෙන යනවා. ඒ නිසා මේ රටේ ජනතාවට ඉතිරිවෙලා තියෙන්නේ සත්‍යග‍්‍රහයෙන්, පෙළපාලියෙන් එහා ගිහිල්ලා මේ ආණ්ඩුව පරාජයට පත් කරන් ආණ්ඩුව එලවාදමන ක‍්‍රියාමාර්ගයකට යොමු වීමයි කියන කාරණාව අපි මේ මාධ්‍ය සාකච්ඡවේදී අවධාරණය කරනවා.පසුගිය 16 දින සවස 3ට පමණ සිවිල් ඇඳුමින් සැරසුණු පොලිස් බුද්ධි අංශ නිළධාරීන් පිරිසක් විසින් එදින පැත්වූ සම සෞඛ්‍ය සිසු උද්ඝෝෂණයට සහභාගි වී ආපසු යමින් සිටි සිසුන් 17 දෙනෙකු පැහැරගන්නා ලදී. මෙම සිසුන් පළමුව 4 දෙනෙක් හා දෙවනුව 13 දෙනෙක් වශයෙන් පැහැරගත් අතර පසුව පොලිසිය සඳහන් කළේ ඔවුන් පොලිස් අත්අඩංගුවේ පසුවෙන බවයි.
තවද ඔවුන්ට විරුද්ධව වරෙන්තු නිකුත් කර තිබූ බවට ප‍්‍රකාශ කළ පොලීසිය විසින් අත්අඩංගුවේදී සිසුන්ට පහරදී තුවාල සිදුකරන ලදී. පසුව පොලිසිය පැවසුවේ අත්අඩංගුවට ගන්නා අවස්ථාවේ සිදුවූ පොරබැදීමක් හේතුවෙන් තුවාල සිදු වූ බවයි.
සිසුන් 17 දෙනා, පළමුව අත්අඩංගුවට ගත් සිසුන් 4දෙනා කොළඹ අළුත්කඬේ මහේස්ත‍්‍රාත් ඉදිරියට හා පසුව අත්අඩංගුවට ගත් සිසුන් 13 දෙනා කොටුව මහේස්ත‍්‍රාත් ඉදිරියට පැමිණවීමෙන් අනතුරුව මෙම මස 19 දින තෙක් රක්ෂිත බන්ධනාගාරගත කරන ලදී. පළමුව අත්අඩංගුවට ගත් සිසුන්ගෙන් සිසුන් 3දෙනෙකුට එරෙහිව පසුගිය 6 දින පැවති පාගමනකදී ‘අධිකරණ නියෝග කඩ කළේය’ යන චෝදනාව මෙම මස 19 දින උසාවියේ පෙනී සිටින ලෙස සිතාසි නිකුත් කර තිබූ අතර ඉතිරි සිසුන් 14 දෙනාට විරුද්ධව කිසිඳු වරෙන්තුවක් නිකුත් කර නොතිබිණි. පොලීසිය ඔවුන්ට විරුද්ධව ගොනු කළ චෝදනාව වූයේ අත්අඩංගුවට ගන්නා අවස්ථාවේ ‘පොලිස් රාජකාරියට බාධා කිරීම’ යන්නයි.
මේ සිද්දියට විරෝධය පළකිරීමට හා පොදුවේ ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරයටත් රටේ සමස්ථ ජනතාවටත් එරෙහිව ක‍්‍රියාත්මක වන මර්දනයට විරෝධය පළකිරීම හා ඒ සම්බන්ධයෙන් මාධ්‍ය ආයතන දැනුවත් කිරීම වෙනුවෙන් ඊයේ (17) දින වාමාංශික පක්ෂ කිහිපයක් හා වෘත්තීය සමිති කිහිපයක් එක්ව මාධ්‍ය හමුවක් සංවිධානය කර තිබුණි. මේ මාධ්‍ය හමුව සඳහා නව සම සමාජ පක්ෂය වෙනුවෙන් එම පක්ෂයේ මධ්‍යම කාරක සභික රංජිත් ගමගේ, එකසත් සමාජවාදී පක්ෂය වෙනුවෙන් එම පක්ෂයේ නායක සිරිතුංග ජයසූරිය, සමාජවාදී පක්ෂය වෙනුවෙන් එම පක්ෂයේ දේශපාලන මණ්ඩල සභික පී. ඞී. සරණපාල, පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂය වෙනුවෙන් එම පක්ෂයේ මධ්‍යම කාරක සභික දුමින්ද නාගමුව හා වෘත්තීය සමිති නියෝජනය කරමින් ලංකා ගුරු සංගමයේ ප‍්‍රධාන ලේකම් ජෝෂප් ස්ටාලින් යන සහෝදරවරු සහභාගී විය.
එහිදී පළවූ අදහස් පහතින් දැක්වේ.
පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂයේ මධ්‍යම කාරක සභික දුමින්ද නාගමුව
අද අපි මාධ්‍ය සාකච්ඡාව කැඳෙව්වේ ඊයේ දවසේ සම සෞඛ්‍ය ශිෂ්‍යයින්ගේ උද්ඝෝෂණයකින් පසුව සිදුවූ සිද්ධි දාමයක් සම්බන්ධයෙන් මාධ්‍යයට, මේ රටේ ජනතාවට කරුණු හෙලිදරව් කිරීම සඳහා. මේ වෙන කොට සම සෞඛ්‍ය විද්‍යා සිසුන් දින 145කට ආසන්න කාලයක් පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයෙත්, ගාල්ල නඟරයේ දින 138 කට ආසන්න සංඛ්‍යාවක් අඛණ්ඩ සත්‍යග‍්‍රහයක නිරත වෙලා ඉන්නවා. ඒ වගේම රජරට විශ්වවිද්‍යාලයේ ශිෂ්‍යයෝ ශිෂ්‍ය මර්දනයට එරෙහිව දින 159ක සත්‍යග‍්‍රහයක නිරතවෙලා ඉන්නවා. ඒ වගේම මේ වන විට ජයවර්ධනපුර විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍යයොත් සත්‍යග‍්‍රහයක් ආරම්භකරලා තියෙනවා ඔවුන්ට එරෙහිව තියෙන ශිෂ්‍ය මර්දනය පිළිබඳව. පසුගිය අවුරුදු කිහිපයක් තිස්සේ ලංකාවේ අධ්‍යාපනය පිළිබඳව ආණ්ඩුව ගෙන ගිය ප‍්‍රතිපත්තියේ ප‍්‍රතිඵලයක් විදියට තමයි මේ අරගල නිර්මාණය වෙලා තියෙන්නේ.
එක පැත්තකින් අධ්‍යාපනයට වෙන්කරන ප‍්‍රතිපාදන කැපුවා. අධ්‍යාපනය නගාසිටුවීම සඳහා සැලැස්මක් නෙමෙයි පාලකයන්ට තිබුණේ අධ්‍යාපනය කොහොමද වෙළඳ භාණ්ඩයක් කරගන්නේ කියලා සැලැස්මක් තමයි ආණ්ඩුවට තිබුණේ. එස්. බී. දිසානායක ඇමතිවරයාගේ මුඛ්‍ය අරමුණ වුණේ අධ්‍යාපනය වෙළඳපොලට ගෙන ඒම. මේ ආණ්ඩුවේ ප‍්‍රශ්නෙ වෙලා තිබුණේ කොහොමද අධ්‍යාපනය වෙළඳ භාණ්ඩයක් කරන්නේ කියන එක. අධ්‍යාපනය සම්බන්ධයෙනුත් තව බොහෝ කරුණු සම්බන්ධයෙනුත් වර්තමානයේ භාවිතා වන මහින්ද චින්තන ප‍්‍රතිපත්තියෙයි, ඊට කලින් එක්සත් ජාතික පක්ෂය ගෙනාපු යළි පුබුදමු ශ‍්‍රී ලංකා වැඩපිළිවෙලෙයි කිසිඳු වෙනසක් නෑ. පාලකයන් අනුගමනය කළේ මේ ප‍්‍රතිපත්තිය.
ඒකේ ප‍්‍රතිඵලය තමයි විශ්වවිද්‍යාලවල පාඨමාලා ගණනාවක් අර්බුදයට ගිය එක. මීට කලින් පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ කළමනාකරණ පීඨයේ සිසුන් බඳවාගන්නේ නැතිව වැසී යන තත්ත්වයක් උත්ගතවෙලා තිබුණා, රජරට විශ්වවිද්‍යාලයේ වෛද්‍ය පීඨය අර්බුදයක තිබුණා. සම සෞඛ්‍ය පීඨයට අදාල ප‍්‍රශ්නයත් මේ කතාවෙම කොටසක්. අවුරුදු හතරකට ආරම්භ කළ පාඨමාලාව ආණ්ඩුව මැදිහත් වෙලා අවුරුදු තුනට කප්පාදු කරනවා. දැන් ආණ්ඩුව උත්සාහ කරනවා ඒක තව වෘත්තීය සමිතියක කරේ ගහන්න. ඒ විවිධ වෘත්තීය සමිතිවල නායකයෝ පත්වෙන්නේ කොහොමද කියලා මේ රටේ දේශපාලනය දන්න මිනිස්සු දන්නවා. ඒ වෘත්තීය සමිතිවලින් පියවන්නෙත් ආණ්ඩුවේ වුවදනාව, මේ රාජ්‍යයේ වුවමනාව. ඒ නිසා වෘත්තීය සමිතියක් පිට පටවලා මේ ප‍්‍රශ්නෙන් ගැලවෙන්න බෑ. මේක පැහැදිලිවම අධ්‍යාපනය පිළිබඳ ප‍්‍රතිපත්තියත් වැඩපිළිවෙළත් විසින් ඇතිවෙච්ච ප‍්‍රශ්නයක්. එතකොට ප‍්‍රශ්නෙ ආරම්භ වෙන්නේ ඔහොම.
මීට සතියකට කලින් ආණ්ඩුවේ ප‍්‍රතිචාරය වුණේ ‘අපිත් කැමතියි’ කියන එක. ඒ කියන්නේ සතියකට කලින් ආණ්ඩුවට ලොකු වුවමනාවක් තිබුණා රටේ හොඳ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයක් තියෙනවා, ජනාධිපතිවරයාගේ ගේ ලඟට ඇවිත් කෑ ගැහැව්වත් මොකුත් කරන්නේ නෑ කියලා පෙන්වන්න. ඒ ලෝකෙ එක එක රටවලින් තරුණයෝ මෙහෙට ගෙන්නලා පවත්වපු සමුළුවට හොඳ චිත‍්‍රයක් පෙන්වීමට ඇරෙන්න වෙන දෙයකට නෙමේයි. ඒ හින්දම එදා පාගමන් යද්දි ප‍්‍රශ්නයක් නෑ, පොලිසිය බොහොම කාරුණික මැදිහත්වීමක් කරනවා එදා පාගමනෙදි. ඒ සමුළුව ඉවර වුණා විතරයි, අපායේ විවේක කාලය ඉවර වුණා වගේ ආපහු වැඬේ පටන් අරගෙන තියෙන්නෙ. දැන නැවත සුපුරුදු ප‍්‍රතිපත්තියට ඇවිත් තියෙනවා. ඒකෙ ප‍්‍රතිඵලයක් තමයි ඊයේ උද්ඝෝෂණයට අතපත් වුණේ. ඒ පාගමන සම්බන්ධයෙන් ආණ්ඩුවේ තිබුණේ වෙනස් ප‍්‍රතිපත්තියක්. අත්අඩංගුට ගන්නවා කියනවා, වරෙන්තු නිකුත් කළා කියනවා, දෙමාපියන්ට ගිහින් කියනවා අත්අඩංගුවට ගන්නවා කියලා. (එක ගෙදරකට ගිහින් කියලා තියෙන්නේ පුතා ගන්න බැරි වුණොත් තාත්තාව ගන්නවා කියලා) හැබැයි කිසිකෙනෙක් අත්අඩංගුවට ගත්තේ නෑ. මොකද ආණ්ඩුවට ඕන වුණා තරුණ සමුළුව අවසන් වෙනකල් ඉන්න. ඒක ඉවර කරගත්තට පස්සේ ආපහු වැඬේ පටන් ගත්තා. ඒකෙ ප‍්‍රතිඵලේ තමයි ඊයේ දවසේ සිද්ද වුණේ.
ඊයේ ශිෂ්‍යයෝ සම සෞඛ්‍ය ප‍්‍රශ්නය මූලික කරගෙන විශ්වවිද්‍යාල ප‍්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාව ඉස්සරහ උද්ඝෝෂණයක් කළා. උද්ඝෝෂණය අවසන් වෙලා ශිෂ්‍යයෝ ගියා. උද්ඝෝෂණය අවසන් වෙලා ශිෂ්‍ය නායකයොත් ශිෂ්‍යයොත් ඔක්කොම යන්න පිටත් වුණා. උද්ඝෝෂණය අවසන් වෙලා යන ශිෂ්‍යයෝ පිටිපස්සේ සිවිල් ඇඳුමින් සැරසුණු පිරිසක් පන්නනවා. ඒ පිළිබඳව අවධානයෙන් ඉඳපු ශිෂ්‍යයෝ ඒක මගඅරින්න උත්සාහයක් ගන්නවා. එක පාරටම දහයක්, පහළොවක් පැනලා එතන ඉඳපු ශිෂ්‍යයෝ හය දෙනාගෙන් හතර දෙනෙක් පැහැර ගන්නවා. ඊට පස්සේ ඒ ශිෂ්‍යයෝ කොහෙද ඉන්නේ කියලා, ශිෂ්‍ය නායකයෝ, නීතීඥයෝ මැදිහත්වෙලා පොලිසියෙන් විමසීමක් කරනවා. ඒ අවස්ථාවේදී පොලීසියේ ප‍්‍රතිචාරය වුණේ ‘‘එහෙම පැහැර ගැනීමක් වෙලා නෑ, ඒ සම්බන්ධයෙන් කිසිම තොරතුරක් දන්නේ නෑ’’ කියන එක. තවදුරටත් පොලිසිවලට ගිහින් හොයද්දී තමයි හම්බවෙන්නේ කිරුළපන පොලිසියේ ඉන්නවා කියලා.
ඊට පස්සේ ඊලඟ සිදුවීම් වෙනවා 13 දෙනෙක් ගන්නවා. මේ 13 දෙනා කොහොමද ගත්තේ? ඒ විදියටම උද්ඝෝෂණය ඉවර වෙලා යන ශිෂ්‍යයෝ 138 බස් මාර්ගයේ යන බස් රථයකට නගිනවා. අරවිදියටම පොලිස් සිවිල් ඇඳුමෙන් සැරසුණු කීපදෙනෙක් ඒ බස්රථයට නගිනවා. නැගලා ශිෂ්‍යයකුට ඉදිරිපත් කරනවා ‘‘ඔයාට වරෙන්තුවක් තියනවා මෙන්න වරෙන්තුව’’ කියලා. ඒ වරෙන්තුවේ තියනවා නමක් ඊට පස්සේ ඒ ශිෂ්‍යයා කියනවා ‘‘නෑ මේ නම මගෙ නම නෙමෙයි, මෙන්න මගේ හැඳුනුම්පත, වෙන කෙනෙක් ඔයාලා ඉදිරපත් කරන්නේ, මේක මට අදාල නෑ’’ කියලා. ඒක තමා වෙන සිද්දිය. ඒක තහවුරු කරද්දී බලහත්කාරයෙන් අත්අඩංගුවට ගන්න උත්සාහ කරනවා. එතකොට අනෙක් ශිෂ්‍යයෝ අහනවා ‘‘කොහොමද එහෙම අත්අඩංගුවට ගන්නේ?’’ කියලා. ඊට පස්සේ ‘‘පොලිසියේ රාජකාරියට බාධා කෙරුවා’’ කියලා ශිෂ්‍යයෝ 13 දෙනෙක් අත්අඩංගුවට ගන්නවා.
එතකොට පොලිසියේ රාජකාරිය තමයි කොහේ හරි ඉන්න කෙනෙක්ගෙ (වෙන රටක ඉන්න කෙනෙක්ගේ හරා කමක් නෑ) අරගෙන ඇවිත් උද්ඝොෂණයට මැදිහත් වුණ ශිෂ්‍යයෙක් ඉන්නවා නම් එයාව අත්අඩංගුවට ගන්න එක. ඊට පස්සේ මේක පාලනය කරගන්න නොහැකි වුණාට පස්සේ නිළ පොලිස් කට්ටියත් බස් එකට නගිනවා. නැගලා නිළ පොලිසියයි, නිළ නොවන පොලිසියයි දෙකම එකතු වෙලා බස් එක පොලිසියට අරගෙන යනවා. එතනදි ශිෂ්‍යයෝ බස්සලා ශිෂ්‍යයන්ට පහර දෙනවා. පොලිසිය ප‍්‍රකාශය කරනවා ‘‘අපි දැන්නෙ නෑ. අපිට දෙනකොට ගහලම තමා තිබුණේ’’ කියලා. ඒත් පහරදීම වෙන්නේ පොලිසියේදී. පොලිසියේදී පහරදීම වෙන්නේ සාමාන්‍ය මිනිස්සු ඉස්සරහදි. මගී ජනතාව දකිද්දි තමයි පහරදීම කරන්නේ. ඒක තමයි වෙච්ච සිද්දිය.
මේ සිද්දියෙන් පස්සේ ශිෂ්‍යයෝ නීතීඥයන්ව මැදිහත් කරලා තිබුණා. ඊට පස්සේ 17 දෙනාම විනිසුරුවරයාගේ නිළ නිවසට අරගෙන යනවා. එතනදී ‘‘ශිෂ්‍යයන්ට පහරදීලා තියෙන්නේ, එයාලට අමාරුයි ඒ හින්දා ප‍්‍රතිකාර සඳහා රෝහල්ගත කරන්න කියලා’’ ශිෂ්‍යයෝ වෙනුවෙන් පෙනීසිටි නීතීඥයින් ඉල්ලීමක් කරනවා. නමුත් ප‍්‍රතිකාර සඳහා ශිෂ්‍යයන්ව රෝහල්ගත කරන්නේ පැය 18කට පස්සේ. අද දවල් 12නුත් පස්සේ තමයි ප‍්‍රතිකාර සඳහා යවන්නේ. දැන් මේ වෙද්දී හදිසි අනතුරු අංශයේ එක්කෙනෙක් ඉන්නවා, ඇස් රෝහලේ එක්කෙනෙක් ඉන්නවා. එක්කෙනෙක්ගේ ඇහැට ලේ බැහැලා. එහෙම තියෙද්දී පොලිස් මාධ්‍ය ප‍්‍රකාශකවරයා ප‍්‍රකාශයක් නිකුත් කරනව මෙතන පහරදීමක් වෙලා නෑ කියලා. පොලිසිය අර විදියට බස්එක පොලිසියට අරගෙන ගැහැව්වේ නැත්නම් කොහොමද ශිෂ්‍යයන්ගේ ඔලූ පැළිලා තියෙන්නේ? කොහොමද ඇස්වලට ලේ බැහැලා තියෙන්නේ? ඇයි එහෙනම් තුන්දෙනෙක්ව හදිසි අනතුරු ඒකකයේ නවත්ත ගත්තේ? ඇයි එක්කෙනෙක්ව ඇස් රෝහලට යැව්වේ?
දැන් මේකේ බරපතල ප‍්‍රශ්වයක් තියෙනවා. මේක ශිෂ්‍යයින්ට විතරක් උදාවෙච්ච ඉරණමක් නෙමෙයි. පහුගිය කාලේ මේ රටේ මෙවැනි සිදුවීම් ගණනාවක් වුණා. පොලිසියට මෙවැනි සිදුවීමකට මුහුණ දෙන්න වෙලා තියෙනවා. එතකොට පොලීසිය ගොඩාක් කලබල වෙලා තියෙනවා. විශේෂයෙන් යම් දේශපාලන ක‍්‍රියාකාරීත්වයක ඉන්න කොටස්, මාධ්‍යවේදීන්, මොනවා හරි ආණ්ඩුවට එරෙහිව දේශපාලනය කරන හැමකෙනෙක්ම මේ අනතුර සහිතව තමයි දේශපාලනය කරන්නේ. දේශපාලන ක‍්‍රියාකාරීත්වයක ඉන්න කෙනෙක් නෙමෙයි, සාමාන්‍ය තරුණයෙක්ව අත්අඩංගුවට ගත්තම මේ උන්නැහෙලා මොකද්ද කරන්නේ?
මීට දින කිහිපයකට කලින් බදුල්ල, කන්දකැටිය ප‍්‍රදේශයේදී අවුරුදු 18ක තරුණයෙක් අත්අඩංගුවට අරගෙන ඔහුට පහර දෙනවා. පහර දිදී අහනවා කොහෙද නිදන් හෑරුවේ කියලා. අන්තිමට ඔහු පහර කෑමෙන් මියයනවා. දැන් මේ පහුගිය කාලෙම පොලිසියේ හැසිරීම ඒක. එතකොට එකපැත්තකින් තමන්ට ඕන විදියට පැහැරගන්නවා, තමන්ට ඔන විදියට පහර දෙනවා, තමන්ට ඕන විදියට නඩු පවරනවා. දැන් මේක පටලවනවා කලින් පාගමනත් එක්ක. එහෙම පටලවන්න තමයි මේ වරෙන්තු කතාවක් කියන්නේ. අපි අහනවා මොකද්ද නීතිමය තත්ත්වය? (ඔය නීතිය අපි පිළිගන්නේ නෑ) නමුත් අඩුම තරමෙ ඒ තියෙන නීතියෙන් හරි මොකද්ද නීතිමය තත්ත්වය මේ ක‍්‍රියාවලියට අදාලව?
