Thursday, June 13, 2013
Sunday, June 9, 2013
ශිෂ්‍ය මර්දනයට එරෙහිව පෙළ ගැසෙන්න - දුමින්ද නාගමුව
 |
| Duminda Nagamura - FLSF |
අධ්‍යාපනය වෙළඳභාණ්ඩයක් බවට පත් කිරීමට විරුද්ධව ශිෂ්‍යයින් ගෙන යන අරගලය මර්දනය කිරීමට ආණ්ඩුව ගන්නා උත්සාහයන් පැරදවීමට සියලු දෙනා එක් විය යුතු යැයි පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂයේ දේශපාලන මණ්ඩල සභික දුමින්ද නාගමුව මහතා පවසයි.
කැලනිය විශ්වවිද්‍යාලයේ සිසුන්ට පහර දීමට පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂය සම්බන්ධ බවට උසස් අධ්‍යාපන ඇමතිවරයා විසින් කරන ලද ප්‍රකාශය සම්බන්ධයෙන් අදහස් දක්වමින් දුමින්ද නාගමුව මහතා මෙසේ පැවසීය.
‘‘ශිෂ්‍යයින්ගේ අරගලයේ ප්රධාන තේමාවක් වෙලා තිබෙන්නේ, ආණ්ඩුව නව ලිබරල් ධනවාදී ප‍්‍රතිසංස්කරණ යටතේ ක්රියාත්මක කිරීමට උත්සාහ කරන අධ්‍යාපනය පෞද්ගලීකරණය කිරීමේ, එහෙමත් නැත්නම් අධ්‍යාපනය වෙළඳ භාණ්ඩයක් බවට පත් කිරීමේ වැඩපිළිවෙළට විරෝධය පළ කිරීමයි. එම විරෝධය වළක්වන්නයි ආණ්ඩුව ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරය මර්දනය කරන්නේ.
මේ වන විට ජයවර්ධනපුර විශ්වවිද්‍යාලයේ සිසුන් 11දෙනකුගේ ශිෂ්‍යභාවය අහෝසි කර තිබෙනවා. වෛද්‍ය පීඨ සිසුන් 23දෙනකුගේ පන්ති තහනම් කර තිබෙනවා. පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ සිසුන් 23දෙනකුගේ ශිෂ්‍ය භාවය අහෝසි කර තිබෙනවා. මේ ආකාරයට සෑම විශ්වවිද්‍යාලයකම ශිෂ්‍ය ක‍්‍රියාකාරීන්ගේ එක්කෝ ශිෂ්‍යභාවය අහෝසි කර තිබෙනවා, එහෙමත් නැත්නම් පන්ති තහනම් කර තිබෙනවා. මේ මර්දනය දියත් වන්නේ ශිෂ්‍ය ක්රියාකාරකම් මර්දනය කිරීම ඉලක්ක කර ගෙන.
පසුගියදා කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ සිසුන්ට පහර දීමත් මෙම මර්දනයේම කොටසක් විදියටයි අපි දකින්නේ. මේ පහර දීමට ආයුධ සන්නද්ධ පිරිසක් සහභාගි වුණා කියලා දැන් තොරතුරු ලැබිලා තිබෙනවා. මේ පහර දීම කළේ ආණ්ඩුවේ අනුදැනුම මත නොවේ නම්, මේ වන විටත් පරීක්ෂණ කරලා, වගකිවයුත්තන් අත්අඩංගුවට ගන්න පොලිසිය කටයුතු කර හමාරයි. කැලණිය සිසුන්ට පහරදීම සම්බන්ධයෙන් එවැනි පරීක්ෂණයක් සිදු නොවීමෙන් පෙනෙන්නේ ඊට වගකිවයුත්තන් අත්අඩංගුවට ගැනීමට හෝ ඔවුන් නීතිය හමුවට කැඳවීමට ආණ්ඩුවට වුවමනාවක් නැති බවයි. එහෙමත් නැත්නම් ආණ්ඩුවට අවශ්‍ය ඒ මැරයින් ආරක්ෂා කිරීම බවයි.
ශිෂ්‍යයින්ගේ හා ආචාර්යවරුන්ගේ විරෝධතා නිසා ලංකාවේ අධ්‍යාපනයේ තිබෙන අර්බුදය පිළිබඳව සමාජ සංවාදයක් ගොඩනැඟෙමින් තිබෙනවා. ආණ්ඩුවට දැන් අවශ්‍ය වී තිබෙන්නේ ඒ සංවාදය කෙරෙහි වන සමාජ අවධානය වෙනතකට යොමු කරන්න. ඒ සඳහා තමයි ආණ්ඩුව මෙවැනි සිදුවීම්වල වගකීම විවිධ දේශපාලන පක්ෂ පිට පටවන්න උත්සාහ කරන්නේ.
අධ්‍යාපන පෞද්ගලීකරණය ඇතුළු අධ්‍යාපනය සම්බන්ධයෙන් ආණ්ඩුවේ ප‍්‍රතිප්තියට එරෙහිව ශිෂ්‍යයින් ගෙන යන අරගලයේ අරමුණ යුක්තිසහගතයි, සාධාරණයි කියා අපි පිළිගන්නවා. ඒ වගේම ශිෂ්‍ය මර්දනයට එරෙහිවත් අපි පෙනී ඉන්නවා. ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරය මේ අරගලය කරන්නේ ඔබේ දරුවන්ගේ අනාගතය වෙනුවෙන් නිසා මේ අරගලය ආරක්ෂා කරන්න කියා අපි ජනතාවගෙන් ඉල්ලා සිටිනවා.
ඒ වගේම අපි ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරයෙනුත් ඉල්ලා සිටින්නේ, අධ්‍යාපන අර්බුදය කියන්නේ නව ලිබරල් ධනවාදයේ එක් ප‍්‍රකශනයක්, අධ්‍යාපන අයිතිය වෙනුවෙන් ගෙන යන අරගලය නව ලිබරල් ධනවාදයට එරෙහි අරගලයක් දක්වා පුළුල් කරන්න. වැඩ කරන ජනතාවට ශිෂ්‍ය අරගලය වෙනුවෙනුත්, ශිෂ්‍යයින්ට වැඩ කරන ජනතාවගේ අරගලය වෙනුවෙනුත් පෙනී ඉන්න පුළුවන් එවිටයි.
වියුක්ත සටන් පාඨ සමගින් කරන සටන් රාජ්‍ය මර්දනය ඉදිරියේ අර්බුදයට යන්න පුළුවන්. පවතින දේශපාලන තත්වය විග‍්‍රහ කර ගෙන සටන් පාඨ පුළුල් කර ගනිමින් පුළුල් සමාජ බලවේගයක් සමග අරගලය පෙරට ගන්න කියා අපි ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරයෙනුත් ඉල්ලා සිටිනවා.’’
දැන් විශ්වවිද්‍යාලවලින් හදන්නේ ඔය ජාතියේ වාචාලයෝ - අන්තරයේ කැඳවුම්කරු සංජීව බණ්‌ඩාර
ප්‍රශ්නය - සරසවි ශිෂ්‍යයා පළමුව ඉගෙනුම වෙනුවට පළමුව දේශපාලනය හෝ අරගලය යන්න තෝරාගෙන තිබෙන බව පෙනෙනවා. සබරගමුවේ කල බැගෑනිය එහි ප්රතිඵලයක් නොවේද?
පිළිතුර - සබරගමුවේ විශ්ව විද්‍යාලය තුළ අපි උද්ඝෝෂණ ව්‍යාපාරය පටන් ගත්තේ ඉතාම සාධාරණ ඉල්ලීම් ප්‍රමාණයක්‌ මුල්කරගෙන. විශ්වවිද්‍යාලය තුළ ශිෂ්‍ය බඳවා ගැනීම් බරපතළ ලෙස කප්පාදු කළා. 30% ක් කප්පාදු කර තිබුණා. තවමත් ව්‍යවහාරික විද්‍යා විෂයන්ගේ පුරප්පාඩු 178 ක් තිබෙනවා. මේ රටේ ලක්‍ෂ සංඛ්‍යාවක්‌ සිසුන් උ.පෙළ සමත් වෙලා, යන්න විශ්වවිද්‍යාලයක්‌ නැතුව බලාගෙන ඉන්නවා. එහෙම තත්ත්වයක්‌ තුළ එක ශිෂ්‍යයකුට හරි උසස් අධ්‍යාපන අවස්‌ථා අහිමි කිරීම බරපතළ අපරාධයක්‌. සබරගමුව විශ්වවිද්‍යාලයේ එක පීඨයක විතරක් තත්ත්වයයි මම මේ කියන්නේ. මේ පුරප්පාඩු පුරවන්න කියන ඉල්ලීම අපි කළා. විශ්වවිද්‍යාල අර්ධ පෞද්ගලික විශ්වවිද්‍යාල කරන්න ආණ්ඩුව කටයුතු කරනවා. එක අතකින් පෞද්ගලික විශ්වවිද්‍යාල පටන් ගන්නවා. අනිත් පැත්තෙන් රජයේ විශ්වවිද්‍යාලවල අධ්‍යාපනය විකුණනවා. විශ්වවිද්‍යාලවල ගාස්තු අය කිරීම් වැඩි කරන්න පටන් ගත්තා. සබරගමුව විශ්වවිද්‍යාලයේ 500% කින් ගාස්තු වැඩි කළා. ඇතුළත් වීමේ ගාස්තු, පුස්‌තකාල සේවා ගාස්තු, පහසුකම් ගාස්තු, ක්‍රීඩා වලට අදාළ ගාස්තු සියල්ල 500% කින් වැඩි කළා. මහපොළ වැඩි වෙලා නැහැ. දෙමවුපියන්ගේ ආදායම් හෝ වැටුප් මට්‌ටම් වැඩිවෙලා නැහැ. එවැනි තත්ත්වයක්‌ තුළ මේ වැඩිවීම දරාගන්න බැහැ. මේ ගාස්තු අඩු කරන්න කියන එකත් එක ඉල්ලීමක්‌. සබරගමුව විශ්වවිද්‍යාලයේ නේවාසික ප්‍රශ්නය, පුස්‌තකාල පහසුකම් ප්‍රශ්නය, ඉදිකිරීම් ප්‍රමාද කිරීම පිළිබඳ ප්‍රශ්නය ආදියත් මුල් කරගෙන දැවැන්ත උද්ඝෝෂණයක් පටන් ගත්තා. ඒ උද්ඝෝෂණයට මුහුණ දෙන්න බැරිව තමයි ආණ්ඩුව මර්දනය පටන් ගත්තේ.
ප්‍රශ්නය - මෙවැනි ප්‍රශ්නයකදී පළමු පියවර විය යුත්තේ උද්ඝෝෂණයද?
පිළිතුර - අප මේ ගැන ඉහළ බලධාරීන්ට ලිපි මගින් දැනුවත් කිරීම් කළා. මාධ්‍ය තුළින් දැනුවත් කළා. නමුත් ඒවාට අවධානය යොමු කරනවා වෙනුවට ඒ ගැන කතා කරනවා. ශිෂ්‍ය මර්දනයට අත තබන්නයි ආණ්ඩුව කටයුතු කළේ. ආණ්ඩුව මුලින්ම කළේ මර්දන පත්‍රිකාවක්‌ ගෙන ඒමයි. ඒ මර්දන පත්‍රිකාව ගෙනාවේ ශිෂ්‍ය සංගම් තහනම් කරන්න, ශිෂ්‍ය නායකයන්ගේ පන්ති තහනම් කරන්න පොටක්‌ පාදගන්න. විශ්වවිද්‍යාලවල ඉන්නෙ තොත්ත බබාල නෙමෙයි. ඒක මොන්ටිසෝරියක්‌ නෙමෙයි. අපි දන්නවා විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍යයෝ සැමදාමත් රාත්‍රි කාලයේ තමයි ශිෂ්‍ය සංගම් රැස්‌වීම් ගන්නේ. ශිෂ්‍යයාගේ දේශපාලන කරුණු, දාර්ශනික කරුණු කතා කරන්නේ, සංවාද කරන්නේ ඒ. මීටින්වල. දවල් වරුවේ දේශන තියෙන නිසා මේ වගේ කටයුතු කරන්නේ රාත්‍රි කාලයේ. හතෙන් පස්‌සෙ ශිෂ්‍ය සංගම් රැස්‌වීම් පැවැත්වීම තහනම් කරලා තියෙනවා. මහා ශිෂ්‍ය සංගමය කැඳවන්න පුළුවන් සිකුරාදා දොළහෙන් පස්‌සේ විතරයි. මාසෙකට දවස්‌ දෙකයි ශිෂ්‍යයින්ට එකතු වෙන්න පුළුවන්. පළමුවැනි අඟහරුවාදා හා දෙවැනි අඟහරුවාදා පමණයි. ශිෂ්‍යාවන්ට අටෙන් පස්‌සේ විශ්වවිද්‍යාල භූමියේ රැඳී ඉන්න බැහැ. ශිෂ්‍යයන්ට දහයෙන් පස්‌සේ විශ්වවිද්‍යාල භූමියේ රැඳී ඉන්න බැහැ. ශිෂ්‍යයන් දහයෙන් පස්‌සේ විශ්වවිද්‍යාලයේ රැඳී සිටියාට කිසිම සදාචාර විරෝධී කටයුත්තක්‌ මෙතෙක්‌ විශ්වවිද්‍යාලයේ සිදුවී නැහැ. අධ්‍යාපනික ප්‍රජාවකට මෙවැනි සීමා දමන්නේ තොත්ත බබාලා කියලා හිතාගෙනද? ශිෂ්‍යයෝ මේ නීති පිළිගත්තේ නැහැ. ඒ අනුව ශිෂ්‍යයෝ වෙනදා වගේම රැස්‌වීම් පැවැත්වූවා. ඒකට දඬුවම ලෙස ශිෂ්‍යයෝ හතර දෙනකුගේ ශිෂ්‍යභාවය අහෝසි කළා. මාස අටක පන්ති තහනමක් පැනවූවා. මේවා අතිශය සදාචාර විරෝධීයි. ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධීයි.
21 වැනිදා සත්‍යග්‍රහය පැවැත්වුණේ අසාධාරණ ලෙස පන්ති තහනම් කරපු සිසුන්ට අවම වශයෙන් විභාගයට ඉදිරිපත් වෙන්න අවස්ථාව ලබා ගැනීමටයි. අඩුම ගානේ ඒ සඳහාවත් සංවේදී වුණේ නැහැ. අනිකුත් විශ්වවිද්‍යාලවල අසාධාරණ ලෙස පන්ති තහනම් කර තිබියදී ශිෂ්‍යයන්ට විභාගවලට පෙනී සිටීමට අවස්ථාව දුන්නා. මේ සියලු තීන්දු ගත්තේ උසස් අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශය, ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශය.
ප්‍රශ්නය - සත්‍යග්‍රහය අවසානයේ ශිෂ්‍යයන් ප්‍රචණ්‌ඩකාරී හැසිරීමක්‌ දක්වා වර්ධනය වූ බවයි උසස් අධ්‍යාපන ඇමැතිවරයා පවසන්නේ. අවම තරමින් ගිලන් රියකටවත් පාරේ ගමන් කරන්න ශිෂ්‍යයෝ ඉඩ නුදුන් බවට ඔහු චෝදනා කරනවා.
පිළිතුර -
මේ සත්‍යග්‍රහය කාලයේ පොදුවේ ශිෂ්‍ය නායකයන්ගේ ගෙවල්වලට තර්ජනය කර තිබුණා. රසිඳු ජයසිංහ ශිෂ්‍යයා තමයි මෙහි නායකත්වය අරගෙන කටයුතු කළේ. ඔහුගේ ජංගම දුරකථනයට කතා කරලා මරණ තර්ජන කරලා තිබ්බා. ඇක්‌සිඩන්ට්‌ වෙලා මැරෙන්න ඕනෙද කියලා අහල තිබුණා. දමයන්ත සහෝදරයාගේ දෙමවුපියන්ට පවා තර්ජනය කරලා තිබ්බා. ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශයෙන් සන්නද්ධ රථ යවලා, 24 වැනිදා අලුයම විශ්වවිද්‍යාලය ඉස්‌සරහ වෙඩි තිබ්බා. මේ වෙන කොට සත්‍යග්‍රහය නිසා බරපතළ ලෙස අඩපණව තිබූ ශිෂ්‍යයන් හතර දෙනාට මැරෙන්න දෙන්න කියලයි එස්. බී. ඇමැතිවරයා කියා තිබුණේ. ශිෂ්‍යයෝ කළේ තම සහෝදරයන් හතර දෙනාට මැරෙන්න නොදී ඔවුන් රෝහල්ගත කළා. ඊට පසු ශිෂ්‍යයෝ පඹහින්න මංසන්ධියේ සාමකාමී උපවාසයකට වාඩි වුණා. ඒ වෙලාවේ තමයි මේ අමානුෂික ප්‍රහාරය එල්ල කරන්නේ. ගිලන්රථවලට විතරක් නෙමෙයි, මඟුල් කාර්වලටත් යන්න දුන්නා. අසනීප වෙලා ත්‍රිරෝද රථවලින් ආපු අයට යන්න දුන්නා. මේවා වීඩියෝ දර්ශන සහිතව තියෙනවා. ඇමැතිවරයාගේ චෝදනාව අභූත චෝදනාවක්‌. ආණ්‌ඩුවයි මෙතැනදී අමානුෂික ලෙස හැසිරිලා ශිෂ්‍යයන්ට පන්න පන්න පහර දුන්නේ. ඔලු පැලුවේ. පඹහින්න රෝහලටත් කඳුළු ගෑස් ගැහැව්වා. හෝටල්වලටත් කඳුළු ගෑස් ගැහුවා. අනධ්‍යයන සේවකයෙක්‌ අත්අඩංගුවට අරගෙන තිබෙනවා. තිබෙන චෝදනාව තමයි පහර කෑමට ලක්‌වුණු ශිෂ්‍යයන්ට බවුසරයෙන් වතුර දීම කියන එක. මේකෙන් මොකක්‌ද ආණ්ඩුව කියන්නේ. ශිෂ්‍යයන්ට මැරෙන්න දෙන්න කියලද?
ප්‍රශ්නය - ඔබ චෝදනා කරන ලෙස ශිෂ්‍යයන්ට ප්‍රචණ්‌ඩත්වය මුදාහැරීම සඳහා ආණ්ඩුවට තිබෙන අවශ්‍යතාවය කුමක්‌ද?
පිළිතුර -
මේක ගෝලීය ප්‍රාග්ධනයේ වුවමනාවක්. එයට අලුත් ක්‌ෂේත්‍රවල ක්‍රියාකාරී වෙන්න අවශ්‍යයි. තවදුරටත් ප්‍රාග්ධනයට ක්‍රියාකාරී වෙන්න මුළුමනින්ම ඉඩ හසර නොලැබුණු ක්‌ෂේත්‍රයක්‌ තමයි අධ්‍යාපනය. ආයෝජනය කරන්න හොඳම ව්‍යාපාර අවස්ථාවක් තමයි අධ්‍යාපනය. ආණ්ඩුවට අද අවශ්‍ය වෙලා තිබෙනවා අධ්‍යාපනය වෙළෙ¹මක්‌ බවට පත් කිරීමට. අපි ඒකට විරුද්ධයි. අධ්‍යාපනය වෙළෙඳ භාණ්ඩයක් වුණාට පස්‌සේ ප්‍රශ්න දෙකක්‌ පැන නගිනවා. අධ්‍යාපනය සමාජ අයිතියක සිට වරප්රසාදයක් බවට පත් වෙනවා. ඒ සඳහා පුද්ගලික විශ්වවිද්‍යාල ඇති කරන්න කටයුතු කරනවා. අනෙක්‌ පැත්තෙන් රාජ්‍ය විශ්වවිද්‍යාල වෙළෙ¹මට යොමු කරමින් තිබෙනවා. මෙතැනයි ගැටුම තියෙන්නේ. මේ රටේ සාතිශය බහුතරයකට අධ්‍යාපනය අහිමි වෙනවා. වෙළෙඳ භාණ්ඩයක් බවට පත් වූ අධ්‍යාපනය ගුණාත්මක වෙන්නේ නැහැ. එය ලාභය ඉලක්ක කරගත් දෙයක් වෙනවා.
ප්‍රශ්නය - සුළුතරයක්‌ වූ දේශපාලනයේ යෙදෙන ශිෂ්‍ය පිරිසක් බහුතර ශිෂ්‍යයන්ගේ ඉගෙනීමේ අයිතියට ඉඩ දෙන්නේ නැහැ යනුවෙන් ආණ්ඩුව විසින් ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරවලට චෝදනා නගනවා. එසේ බලන විට ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරයේ හැසිරීමත් ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී නේද?
පිළිතුර - අපේ අරමුණ තමයි විශ්වවිද්‍යාලවලට අහිමි වූ තමන්ගේ අයිතිය දිනා දෙන එක. ඒ තුළ ශිෂ්‍යයාට තමන්ගේ අනන්‍යතාවය අහිමි වෙලා තිබෙනවා. විශ්වවිද්‍යාලයේ කාර්ය භාරය විය යුත්තේ දැනුම ගවේෂණය, නව සම්ප්‍රදායන් ව්‍යාවහාරයන්, දැනුම සමාජයට එකතු කිරීමේ කාර්ය භාරයයි විශ්වවිද්‍යාල සතුව තිබෙන්නේ. අපි අවුරුද්දේ හැමදාම උද්ඝෝෂණ කරන්නේ නැහැ. උද්ඝෝෂණ තියෙන්නේ දවසයි දෙකයි. ඒකත් පැය දෙකක්‌ විතර තියෙන්නේ. තුන්සිය හැටපස්‌ දවසේම ශිෂ්‍යයෝ ඉන්නේ දේශනවල. සමහර විශ්වවිද්‍යාලවල ශිෂ්‍යයන්ට පුස්තකාලයට යන්න වෙලාවක්‌ නැහැ. හිතවතෙකුගේ මළ ගෙදරකට යන්න වෙලාවක්‌ නැහැ. හැමදාම දේශන, හැමදාම එසයිමන්ට්‌, හැමදාම විභාග. ඒ අනුව මේ ගොල්ලෝ කියන විදිහට ගත්තොත් හොඳම අධ්‍යාපනයක්‌ විශ්වවිද්‍යාල තුළ තිබෙනවා. අද විශ්වවිද්‍යාල ඇතුලේ නැත්තේත් අධ්‍යාපනය. මේ ගොල්ලෝ ක්රියාත්මක කරපු ගමාසික ක්‍රමය හින්දා 80% වැනි ක්‍රමවේද හරහා දේශනවලට කොටු කරපු හින්දා අද විශ්වවිද්‍යාලවලින් බුද්ධිමතුන් බිහිවෙන්නේ නැහැ. අද විභාග ලියන අය ඉන්නවා. ක්‌ලාස්‌ දාන අය ඉන්නවා. හැබැයි අඩුම ගානේ ඉගෙන ගන්න විෂයයට අවම සාධාරණයක්‌වත් මේ ශිෂ්‍යයන්ට ඉටු කරන්න බැරි වෙලා තියෙනවා. ලංකාවේ තියෙන කාලකන්නි අර්ථික ක්‍රමය ප්‍රශ්න කරලා, ඒකට විකල්පයක්‌ බිහි කරන්න පුළුවන් ආර්ථික විද්‍යාඥයෙක්‌ මේ විශ්වවිද්‍යාලවලින් බිහිවෙලා තියෙනවද? කඩාවැටිච්ච, බිඳවැටිච්ච මේ දේශපාලන සංස්කෘතියට විකල්පයක්‌ ඉදිරිපත් කරන්න පුළුවන්, අලුත් දේශපාලන සංස්කෘතියක් බිහිකරන්න පුළුවන් විචාරකයෝ හදලා තියෙනවාද? දේශපාලන විද්‍යාවට ක්‌ලාස්‌ ගහපු අය ඉන්නවා.
ප්‍රශ්නය - අවම වශයෙන් මූලික ඉගැන්වීම්වත් අද විශ්වවිද්‍යාලවල කෙරීගෙන යනවා. එම ඵලයත් ශිෂ්‍යයන්ට නෙලා ගන්න ශිෂ්‍ය දේශපාලනය ඉඩ දී නැහැ කියන චෝදනාව තිබෙනවා. අවම තරමේ ඔබවත් උපාධිය සම්පූර්ණ කර නැති බවට චෝදනා එල්ල වෙනවා.
පිළිතුර - මොකක්‌ද මේ කියන්නේ? විභාග පාස්‌ කරලා උපාධි සහතිකය ගන්න එකද අධ්‍යාපනය කියලා කියන්නේ ? ඒක නෙමෙයි අධ්‍යාපනය. ඒක වැරැදියි. විද්‍යාව හෝ කලාව හෝ සාහිත්‍යය හෝ දේශපාලනය, දර්ශනය ආදී විෂයයන් නිකම්ම, ආකාශ්මික ලෙස ද මේ ලෝකයට ආවේ නැහැ? ඒවා විද්‍යාඥයෝ, දාර්ශනිකයෝ ලොකු කැපවීම් කරලයි මානව සමාජයට දායාද කළේ. සමහර විද්‍යාඥයෝ කසාද බැඳලා නැහැ. දරුවෝ හදලා නැහැ. ඒ ගොල්ලෝ සමාජ ජීවිතයක්‌ ගත කරලා නැහැ. ඒ අය එම විෂයයන්වල සංවර්ධනය වෙනුවෙන් මුළු ජීවිතයම කැප කළා. එස්. බී. දිසානායකලා වගේ උපධිධාරීන් බිහි වීමයි ප්‍රශ්නෙ. එතකොට එස්. බී. දිසානායක වගේ ඇමැතිවරු බිහි කරන අධ්‍යාපනයක්‌ විශ්වවිද්‍යාලයෙන් නොදිය යුතුයි කියලයි අපි කියන්නේ. වාචාලයෝ නෙමෙයි, උගතුන් බුද්ධිමතුන් බිහි කරන තැනක් බවට විශ්වවිද්‍යාල පත්විය යුතුයි. මේ අය කියන්නේ ඉස්‌සෙල්ලා ඔයා ගැන හිතන්න කියලා. සමහර අම්මලා තාත්තලා කියන්නෙත් එහෙමයි. සමහරු අපිටත් ඇත්ත ආදරයෙන් කියනවා ඔයා උපාධිය කරගන්න කියලා. ඇත්ත මම උපාධිය කරගන්න ඕනේ. එතකොට මම විතරද උපාධිය කරගන්න ඕනේ. මට පුළුවන්ද සාතිශයක්‌ බහුතර දරුවන්ට උපාධියක්‌ අහිමි වෙන තත්ත්වයක්‌ ඇතුළේ මගේ උපාධිය ගැන විතරක් හිතන්න. මම කැමැතියි, මගේ උපාධියත් කරගෙන, අනිත් අයගේ උපාධියත් දිනා දෙන්න පුළුවන් නම්. හැබැයි මම අනිත් අයගේ උපාධිය දිනා ගැනීමේ සටනට මුහුණ දෙද්දී මට මගේ උපාධිය නැතිවුණා. මම ඒ ගැන කම්පා වෙන්නේ නැහැ. මම මගේ හෘද සාක්‍ෂියට අවංකයි. එස්. බී. දිසානායකලා හිතන්නේ මම, මම කියලා. ඒක මේ රටේ දේශපාලනයේ හැටි. ඒ නිරුවත් දේශපාලනය අපි කරන්නේ නැහැ. මම ගැන හිතලා රටක් සමාජයක්‌ ගොඩදාන්න බැහැ. මේ රටේ සාතිශය බහුතරයක්‌ දෙමව්පියන්ගේ දරුවන්ට උපාධියක්‌ ගන්න පුළුවන් දවසට උපාධියක්‌ ගන්න මම කැමැතියි. එතුමාට අපි අභියෝගයක්‌ කරන්න කැමැතියි. අපි උපාධි කළෙත් නැහැ. ඒක අපි පිළිගන්නවා. එතුමා කියනවා නේ අපි මෝඩයෝ කියලා. ඒ කියන්නේ එතුමා බුද්ධිමත් කියලනේ. හරි අධ්‍යාපනය පිළිබඳ ප්‍රශ්නය කතා කරන්න එන්න ජනමාධ්‍ය ඉස්‌සරහට. අපි පෙන්වන්නම් කවුද මෝඩයා කියලා. අධ්‍යාපනය විතරක් නෙමෙයි. දේශපාලනය හරි ආර්ථික විද්‍යාව හරි, සම්බන්ධව සංවාදයට එන්න කියලා අපි එස්. බී. දිසානායකට අභියෝග කරනවා.
Source - divaina.com
උන්මත්තක VC වෛද්‍ය සිසුන් 21කුත් බිලිගනී
ශ්රී ජයවර්ධනපුර විශ්වවිද්‍යාලයේ වෛද්‍යපීඨයේ සිසුන් 21දෙනෙකු වහාම ක්රියාත්මක වන පරිදි අද (08) සිට පන්ති තහනමකට ලක්කර තිබේ.
මෙම පන්ති තහනමට ලක් කළ සිසුන් 21දෙනා අතර දෙවන වසරේ, තෙවන වසරේ සහ සිවුවන වසරේ සිසුන් 19 දෙනෙක්ද, සම සෞඛ්‍ය සිසුන් දෙදෙනෙක්ද සිටිති.
තවදුරටත් ඔවුන්ගේ පන්ති තහනම ක්රියාත්මක නොකිරීමට අවශ්‍ය කරුණු දැක්වීම සඳහා ලබන 11 වෙනිදා හේතු දක්වන ලෙසද දන්වා ඇත.
1991 ආරම්භ කළ තම වෛද්‍යපීඨය ගතවූ වසර 22ක කාලය තුළ කිසිදු ශිෂ්‍යයෙකුගේ පන්ති තහනම් කිරීමක් සිදුවී නැති නමුත් ඉතහාසයේ පළමු වතාවට වත්මන් පාලකයින් විසින් සිසුන්ට පන්ති තහනමක් ක්රියාත්මක කර ඇති බවත් එහි ශීෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවෝ පවසති.
මෙම ශිෂ්‍යයින් පන්ති තහනමට ලක්වූයේ අනාගත වෛද්‍ය උපාධිය වෙනුවෙන් හඬ නැගීමේ වරදට බැවින් ඔවුන් වෙනුවෙන් පෙනී සිටින බව විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්ය සංගමයද පවසා තිබේ.
Thursday, June 6, 2013
සබරගමුවට එල්ල කල මිලේඡ්ච් ප්‍රහාරයට එරෙහිව රජරට සිසු වීදී බසී
ආණ්ඩුවේ නිල ප්‍රතිපත්තිය වී ඇති අධ්‍යාපනය වෙළඳ භාණ්ඩයක් කිරීමේ ව්‍යාපෘතියේදී ඊට එරෙහිව නිදහස් අධ්‍යාපන අයිතිය සඳහා සටන් වදිමින් සිටින බලවේග මර්දනය කිරීමේ ක්‍රියාවලියේ එක පියවරක් ලෙස සබරගමු සරසවියේ මහා ශිෂ්‍ය සංගමය හා පීඨ ශිෂ්‍ය සංගම් තහනම් කරනු ලැබීය. තවද මහා ශිෂ්‍ය සංගමයේ සභාපති සහෝදරයා ඇතුලු ශිෂ්‍ය නියෝජිතයින් 5 දෙනෙකු අත්තනෝමතික පන්ති තනමකට ලක් කරන ලදී. එම අසාධාරණයට එරෙහිව අඛණ්ඩ අරගලයක යෙදෙන සබරගමු සරසවි සහෝදරත්වය මේ වන විට අධ්‍යාපන බලධාරීන් ඇතුළු ආණ්ඩුව විසින් ම්ලේච්ඡ ලෙස මර්දනය කරමින් සිටී. එම මර්දනය නවතා ඔවුන්ගේ ගැටළු විසඳන ලෙස ආණ්ඩුවට බල කෙරෙන උද්ඝෝෂණයක් ශ්රී ලංකා රජරට විශ්වවිද්‍යාලයීය මිහින්තලා පරිශ්‍රය ඉදිරිපිටදී අද (04) පැවැත්විණ.රජරට විශ්වවිද්‍යාලයීය මහා ශිෂ්‍ය සංගමයේ සංවිධානයෙන් පවතී මෙම උද්ඝෝෂණයට පීඨ 4 ක සිසුන් 1500 කට අධික පිරිසක් එක්ව සිටියහ....
Sunday, June 2, 2013
විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් කම්කරුවන් වීම පිළිබඳ ආඩම්බරයෙන් ලියමි
පසුගිය වසර තුනක පමණ කාලයක්‌ තිස්‌සේ අප නියෑළී සිටි අරගලය තුළ අත්පත් කර ගැනීමට උත්සාහ කළ ජයග්‍රහණ සම්බන්ධව මීට වඩා ඉහළ අගය කිරීමක් තවත් කාගෙන් නම් ලබාගන්න ද?
චන්ද්‍රප්‍රේම මහතාගේ ලිපියේ මාතෘකාව 'විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් කම්කරුවන් වීම' යන්නයි. ඇත්ත වශයෙන්ම විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරු ද කම්කරුවන් කොටසක් වේ. කම්කරුවන් යනු තම ශ්‍රම ශක්‌තිය අලෙවි කොට ඊට වේතනයක්‌ ලබා ගන්නා අයයි. මේ නිර්වචනයට අනුව විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරු ද කම්කරුවන් කොටසක් වෙති. ඒ නිසා චන්ද්‍රප්‍රේම මහතාගේ ලිපියේ මාතෘකාව ගැන කිසිවකු කලබල විය යුතු නැත.
ඉංග්‍රීසියෙන් ලිවීමට ඇති හැකියාව හැරුණු කොට චන්ද්‍රප්‍රේම මහතා බැරෑරුම් මාධ්‍යවේදියෙක්‌ ලෙස මම නොසලකමි. සාක්‌ෂි ඒ මහතාම සපයයි. මෙන්න ඒ මහතාගේ විදග්ධ වචන ''අප විශ්වවිද්‍යාලයේ සිටි සමයේ විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ට දැන් ලබන ආකාරයේ ඉහල වැටුප් තිබුණේ නැත. තීරුබදු රහිතව වාහන ගෙන්වා ගැනීමට බලපත්‍ර හෝ ණය පහසුකම් තිබුණේ නැත. ඒ කාලයේ ජ්‍යෙෂ්ඨ කථිකාචාර්යවරු පවා බස්‌වල යනු අපි අනන්තවත් දැක ඇත. නමුත් එදා ඔවුන් කම්කරුවන් මෙන් මහමග සටන්පාඨ කීවේ නැත. ඒ කාලයේ විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරු තම වෘත්තියේ ගරුත්වය රැකගෙන සිටිය හ.''
අඩුම තරමින් චන්ද්‍රප්‍රේම මහතා මෙවැනි සම්පප්‍රලාප ලිවීමට පෙර තමන් රැකියාව කරන දිවයින හා දි අයිලන්ඩ් පුවත්පත්වල විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ වැටුප් ප්‍රශ්නය ගැන ලියෑවුණු කතුවැකි හෝ කියවා බැලීම උචිතය.
චන්ද්‍රප්‍රේම මහතා තරුණ කාලයේ මමත් තරුණයෙකි. ඒ මහතාත් මමත් එකම විශ්වවිද්‍යාලයේ ඉගෙන ගත්තා පමණක් නොව එකම ශිෂ්‍ය සංගමයේ සාමාජිකයන් වීමු. ඒ මහතා ඒ කාලයේ විශ්වවිද්‍යාලවල සිටි පතාක යෝධයන් ලෙස හඳුන්වන අය මම ද දනිමි. නමුත් මේ පතාක යෝධයන් 'කම්කරුවන් මෙන් මහ මග සටන් පාඨ'' නො කීම ඒ අය පිළිබඳ අගය කිරීමක් ලෙස දැක්වීම සම්බන්ධයෙන් නම් ඒ බොහොමයක්‌ දෙනා චන්ද්‍රප්‍රේම මහතා සමඟ දැඩි ලෙස කෝප වන බව නම් නො අනුමානය. මක්‌නිසාද යත්á මේ බොහොමයක්‌ දෙනා රැඩිකල් දේශපාලනය සමඟ සම්බන්ධව සිටි හෝ එය අගය කළ අය නිසා ය. විශේෂයෙන්ම කම්කරු ව්‍යාපාර සම්බන්ධව දැඩි අනුරාගයකින් කටයුතු කළ මහාචාර්ය කුමාරි ජයවර්ධන වැන්නියක්‌ චන්ද්‍රප්‍රේම මහතාගේ ප්‍රභූවාදී ප්‍රවාදය තහවුරු කිරීම සඳහා යොදාගනු ලැබ තිබීම අතිශය ෙ€දවාචකයකි. එපමණක්‌ නොව මහාචාර්ය ඔස්‌මන්ඩ් ජයරත්න, ඩොරික්‌ ද සූසා වැනි තම ඊනියා 'වෘත්තීය ගරුත්වය' සතපහකට ගණන් නොගෙන කම්කරුවන් සමඟ හරි හරියට ''මහ පාරේ හැසිරුණු'' පතාක යෝධයන් චන්ද්‍රප්‍රේමට අමතක වී ඇති හැඩයි.
චන්ද්‍රප්‍රේම මෙසේ කියයි( "අද විශ්වවිද්‍යාලයක ආචාර්යවරුන් හා සුළු සේවකයන් අතර වෙනසක්‌ නැත. අප තරුණ කාලයේ මහ පාරේ පුවරු ඔසවාගෙන සටන් පාඨ කෑගසන විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් දුටුවේ නම් අප විශ්වවිද්‍යාලයට එන්නේද නැත" චන්ද්‍රප්‍රේම 'අප' යයි කියන්නේ කාටදැයි මම නොදනිමි. මා නම් දන්නා විදිහට එකල අපගේ පරමාදර්ශ වූයේ ඔස්‌මන්ඩ් ජයරත්න, කුමාරි ජයවර්ධන, නිව්ටන් ගුණසිංහ වැනි ගුරුවරුය. මේ අයට නම් "මහ පාරේ පුවරු ඔසවාගෙන සටන් පාඨ" කීම පිළිබඳව කිසිදු ගැටලුවක්‌ තිබුණේ නැත.
කෙසේ වෙතත් චන්ද්‍රප්‍රේම මහතා අප සමඟ ඇති දැඩි කේන්තිය නිසාදොa අල්ලේ පැළවෙන බොරු විශාල ප්‍රමාණයක්‌ ද කියා ඇත. සාමාන්‍යයෙන් අපගේ මහජන උද්ඝෝෂණවල "එන්න කියාපිය" "දෙන්න කියාපිය" වැනි වදන් භාවිත කරන්නේ නැත. එපමණක්‌ නොව අපගේ උද්ඝෝෂණවලදි සාමාන්‍යයෙන් හඬනඟා සටන් පාඨ කීමක්‌ සිදුවන්නේද නැත. අප කරන්නේ නිහඬව විරෝධතා පුවරු ප්‍රදර්ශනය කිරීම පමණි. ඒ සම්බන්ධව වැඩි දුර තොරතුරු චන්ද්‍රප්‍රේම මහතාට දිවයින පුවත්පතේම අපගේ මහජන උද්ඝෝෂණ ආවරණය කිරීමට පැමිණෙන මාධ්‍යවේදීන්ගෙන් අසා දැනගත හැක.
අපගේ ඉල්ලීම් ලැයිස්‌තුවේ 3.5.2.3 වගන්තියෙන් විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ ළමුන් දෙදෙනකුට පෞද්ගලික පාසලකට ගාස්තු ගෙවීමට වෙනම දීමනාවක්‌ ඉල්ලා සිටියේ ය" යන්නද එවැනි ගල් පැලෙන බොරුවකි. මේ බොරුවව අපගේ වැඩවර්ජනය කාලයේ අපට විරුද්ධව දසදහස්‌ වරක්‌ යොදා ගනු ලැබූ එමෙන්ම අපද එවැනිම වාර ගණනක්‌ පිළිතුරු දෙනු ලැබූ කරුණකි. වෙනෙකක්‌ තබා මේ සම්බන්ධ තත්ත්වය මා චන්ද්‍රප්‍රේම මහතාට ද මගෙන් විමසන ලදුව පැහැදිලි කොට දී ඇත. ඒ මහතාට එම පැහැදිලි කිරීමට සවන් දීමට අවශ්‍ය නැත. අවුරුදු තිහකට ආසන්න කාලයක්‌ තිස්‌සේ චන්ද්‍රප්‍රේම මහතාගේ චින්තනය සම්බන්ධව කිට්‌ටු නිරීක්‌ෂකයෙක්‌ වන මට ඒ මහතා අනුගමනය කරන මෙම ගොබෙල්ස්‌ ක්‍රමය හොඳින් තේරුම් ගත හැක. ඒ සම්බන්ධව මට ඒ මහතාට කීමට ඇත්තේ මෙවැන්නකි. තම උපක්‍රමය පිළිබඳව සතුරා සියයට සියයක අවබෝධයක්‌ ඇතිව සිටින විට උපක්‍රමය ඵලදායක නොවන බවයි.
අපිට මීට තරමක්‌ වෙනස් ලෙස ද චන්ද්‍රප්‍රේමගේ මේ පට්‌ටපල් බොරු දෙක දෙස බැලිය හැකිය. මේ කියන දේ සත්‍ය යෑයි අපි මොහොතකට විශ්වාස කරමු. එවිට අපිට මෙසේ විමසිය හැකිය. "ඔව් ඉතින් මොකද කියන්නෙ?" මහජන උද්ඝෝෂණවලදී "එන්න කියාපිය" "දෙන්න කියාපිය" වැනි වදන් භාවිත කිරීමේ ඇති වරද කුමක්‌ද? චන්ද්‍රප්‍රේම මහතා කතා කරන්නේ දේශපාලනයේ සදාචාරය ගැන නම් ඒ මහතා ගැන හොඳින් දන්නා මා වැන්නෙක්‌ සමඟ දේශපාලන සදාචාරය ගැන පැටලීමට පෙර ඒ මහතා දෙවරක්‌ සිතා බැලිය යුතුය.
කෙසේ වෙතත් පසුගිය කාලයේ අපගේ අරගලයේ මූලික අංගයක්‌ වූයේ විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ වෘත්තීය අරගලය පොදුවේ සමස්‌ත කම්කරු පංතියේ අරගල සමඟ බද්ධ කිරීමයි. අපගේ අරගලයේ ශක්‌තිය වූයේ ද එයමයි. පසුගිය 21 වනදා පැවැති සංකේත වර්ජනය සම්බන්ධව චන්ද්‍රප්‍රේම මහතා නොදන්නවා සේ පෙනෙන කරුණක්‌ පැහැදිලි කිරීමට මම කැමැත්තෙමි. එම සංකේත වර්ජනයට සහභාගි වීමට තීන්දු කරනු ලැබූ සෑම පීඨයකම හා විශ්වවිද්‍යාලයකම එය සියයට සියයක්‌ම සාර්ථක විය. මා අයත් කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලය සහ තවත් ස්ථාන කීපයක්‌ විවිධ හේතු මත (අවශ්‍ය නම් පසුව හේතු මොනවාදැයි දැක්‌වීමටද පුළුවන) වර්ජනයට සහභාගි විමට තීන්දු ගනු නොලැබූ බැවින් එම ස්‌ථානවල වර්ජනය ක්රියාත්මක නොවීය.
අපගේ ප්‍රකාශිත අරමුණ වන්නේ විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරු සමාජයේ වරප්‍රසාද භුක්‌තිවිඳිමින් ප්‍රභූ පංතියේ කොටසක් ලෙස ජීවත් වන කොටසක් බවට පත් කිරීම නොව තම අයිsතිවාසිකම් සම්බන්ධව සංවේදීවන සහ සටන් කරන අතරම සෙසු පීඩිත සමාජ කොටස්‌වල අයිතිවාසිකම් සම්බන්ධයෙන්ද සංවේදී වන සහ ඒ කොටස්‌වල අරගලවලට සක්‍රීය ලෙස දායක වෘත්තික කණ්‌ඩායමක්‌ බවට පත්කිරීමයි. ඇත්ත වශයෙන්ම අපට ඇති ගැටලුව වන්නේ පැහැදිලි ප්‍රායෝගික ගැටලු නිසා එය අපට අවශ්‍ය තරම් ප්‍රමාණවත් ලෙස සිදුකිරීමට නොහැකි වී තිබීමයි. කෙසේ වෙතත් චන්ද්‍රප්‍රේම මහතාගේ විවේචනයෙන් පෙනී යන්නේ අපගේ වෑයම තරමක්‌ දුරට හෝ සාර්ථක වී තිබෙන බවයි.
කෙසේ වෙතත් චන්ද්‍රප්‍රේම මහතාගේ චෝදනාව වන්නේ අපගේ ඊනියා ප්‍රභූවාදී ඉල්ලීම් සහ මෙම "කම්කරුවාදී" නැඹුරුව එකිනෙකට පරස්පර බවයි. චන්ද්‍රප්‍රේම අපගේ ඉල්ලීම් ලැයිස්‌තුවේ තිබුණායෑයි කියූ ඉල්ලීම් සත්‍ය යෑයි මොහොතකට සිතමු. ඒවා චන්ද්‍රප්‍රේම සඳහන් කරන ආකාරයේ සුපිරි ඉල්ලීම්ද? ඒවා සුපිරි ඉල්ලීම් වෙනවා නම් එසේ වෙන්නේ යම්කිසි වෘත්තිකයන් පිරිසක් මෙම ඉල්ලීම් "අපිට පමණක් දෙනු, වෙන කිසිවකුට නොදෙනු" යෑයි කියන්නේ නම්ය. මගේ අදහස වන්නේ මේ රටේ ඕනෑම පුරවැසියකුට තමන්ට තම දරුවන්ගේ අධ්‍යාපනයට වැයවන මුදල් රාජ්‍යයෙන් ඉල්ලා සිටීමට අයිතියක් තිබෙන බවයි. ඒ මක්‌ නිසා ද යත් දෙමාපියන්ට තම දරුවන්ගේ අධ්‍යාපනය සඳහා අතින් වියදම් දැරීමට සිද්ධ වී තිබෙන්නේ රාජ්‍යය අධ්‍යාපනය සම්බන්ධ තම වගකීමෙන් ක්‍රමයෙන් ඉවත්වෙමින් සිටින නිසාය. චන්ද්‍රප්‍රේම මහතාගේ නරුම 'කොළපාට සමාජය' තුළ නම් මෙවැනි පහසුකම් ප්‍රභූන්ට පමණක් වෙන් වූ වරප්‍රසාද වීම තේරුම් ගත හැකිය. නමුත් අප ගොඩනැංවීමට උත්සාහ කරමින් සිටින සමාජ-දේශපාලන කතිකාව තුළ අධ්‍යාපනය ලැබීම, යහපත් නිවසක ජීවත්වීම, අන්තර්ජාල පහසුකම් ලබා ගැනීම වැනිදේ අප සලකන්නේ සෑම පුරවැසියකුටම ලැබිය යුතු හිමිකම් ලෙසයි. ඒ නිසා මෙවැනි පහසුකම් සඳහා වෛද්‍යවරු, විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරු, මැති ඇමතිවරු වැනි පිරිස්‌ පමණක් නොව කසළ ශෝaධක වෘත්තියේ නියෑළෙන්නන් පවා සටන් කළ යුතුය.
කථිකාචාර්යවරු බිඳවැටීම සම්බන්ධයෙන් චන්ද්‍රප්‍රේම මහතාගේ තුට්‌ටු දෙකේ කතාවලට වඩා බැරෑරුම් සාකච්ඡාවක්‌ විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරු අතරම ගොඩනැගෙමින් තිබෙන බව ඒ මහතාට මතක්‌ කර දිය යුතුය. එ පමණක් නොව ඒ මහතාට මතක්‌ කරදිය යුතු තවත් දෙයක් තිබේ. එනම් මේ මොහොතේ චන්ද්‍රප්‍රේම මහතා දේශපාලනමය වශයෙන් සහයෝගය දෙමින් සිටින්නේ පරිහානියට පත් විශ්වවිද්‍යාල එයින් ගොඩගැනීමේ ව්‍යාපෘතියට නොව ඒ ක්‍රියාවලිය පරිසමාප්තියට පත්කොට විශ්වවිද්‍යාලවල මළ බෙරය වැයීමේ ව්‍යාපෘතියට බවයි. මෙහිදී ඒ මහතාට අවශ්‍ය නම් සුළු පරීක්ෂණයක් සිදුකර බලන ලෙස යෝජනා කිරීමට කැමැත්තෙමි. එනම් විශ්වවිද්‍යාලවල පරිහානියේ වර්තමාන හොඳම ප්‍රතිඵල ලෙස සැලකිය හැකි කථිකාචාර්යවරුන් ගැවසෙන්නේ කොහේ ද යන්නයි. චන්ද්‍රප්‍රේම මහතාත් ගැවසෙන ආණ්ඩුවේ විවිධ ආයතනවල සහ ඇමතිවරුන්ගේ අගුපිල්වලින් එවැනි කථිකාචාර්යවරු විශාල වශයෙන් සොයාගැනීමට ඒ මහතාට හැකිවනු ඇත. එසේම පතාක යෝධයන් ලෙස චන්ද්‍රප්‍රේම මහතාගෙන් බුහුමන් ලබන පිරිසෙන් දැනට ජීවත්වන අය පසුගිය විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්ගේ අරගලය සම්බන්ධයෙන් දක්‌වනු ලැබූ ආකල්පයත් අවශ්‍ය නම් සොයා බැලීමට ඒ මහතාට පුළුවන. එවිට ඒ මහතාට විශ්වවිද්‍යාල අර්බුදය තුළ තමන්මවත් නිවැරදිව ස්ථානගත කර ගැනීමට හැකියාව ලැබෙනවා ඇත.
නිර්මාල් රංජිත් දේවසිරි
ස්වාධීන විශ්ව විද්‍යාලයක් – නිවහල් ශිෂ්‍යයෙක්
විශ්ව විද්‍යාල ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය
ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය යනු වටිනාකම් පද්ධතියකි.ජීවන භාවිතාවකි. නීතියේ බලය රැදී තිබෙන්නේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය මතය.මේ අනුව -
- විශ්ව විද්‍යාල පරිපාලනය සහ ශිෂ්‍යයන් අතර,
- ශිෂ්‍යයන් සහ ශිෂ්‍යයන් අතර,
- ආචාර්යවරුන් සහ ආචාර්යවරුන් අතර පවතින සම්බන්ධතාවය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී එකක් විය යුතු යැයි අපි විශ්වාස කරමු.
විශ්ව විද්‍යාලය තුල ගන්නා පරිපාලන තීරණ ශිෂ්‍ය අවශ්‍යතාවන්ට ප්‍රමුඛතාවය ලැබෙන පරිදි ශිෂ්‍ය සහභාගීත්වය සහිතව පරිපාලනයේ සහ ශිෂ්‍යයන්ගේ එකගතාවය මත විවෘතව ගත යුතුය. එසේ නොවන්නේ නම් එය පරිපාලන තීරණ ශිෂ්‍ය ප්‍රජාව මත බලහත්කාරයෙන් ආරෝපණය කිරීමක් වනු ඇත. එසේම ශිෂ්‍ය ක්රියාකාරකම් වලදී පරිපාලනයේ අදහස් වලට ඇහුම්කන් දීමේ යුතුකම ශිෂ්‍ය ප්‍රජාව වෙත පවතින අතර තීරණ වලට එලැඹිය යුත්තේ දෙපාර්ශවයේ එකගතාවය තුලිනි.
ශිෂ්‍ය ප්‍රජාව තුල තීරණ ගැනීමේ ක්‍රියාවලියේදී පූර්ණ පාරදෘශ්‍යභාවයක් තිබිය යුතු අතර සියලු ශිෂ්‍ය කොටස් එම ක්‍රියාවලියට සම්බන්ධ කරගත යුතුය. තීරණ ගැනීමේදී විවිධ ජනවර්ග, ආගමික කොටස් වල දායකත්වය මෙන්ම ශිෂ්‍යාවන්ගේ දායකත්වය ද ලබා ගත යුතුය. ශිෂ්‍ය ප්‍රජාව වෙනුවෙන් තීරණ ගන්නා ශිෂ්‍ය සංගමය මෙම සියලු විවිධත්වයන් නියෝජනය කරන ආකාරයෙන් සකස් විය යුතුය. මන්ද ශිෂ්‍ය නියෝජිතයින් ගනු ලබන තීරණ සමස්ථ සිසු ප්‍රජාවටම බලපාන බැවිනි.
ශිෂ්‍ය ස්වාධිපත්‍යය
විශ්ව විද්‍යාල සිසුන් වයස අවුරුදු දහ අටට වඩා වැඩි පුරවැසියෝ වෙති. ඒ නිසා ඔවුන්ට ඔවුන් සම්බන්ධ තීරණ ගැනීමට මෙන්ම වැඩිහිටියන් ලෙස සැලකුම් ලැබීමට ද පූර්ණ අයිතිය පවතී. ස්වකීය ක්රියාකාරකම් නිර්ණය කිරීමේ අයිතිය හා නිදහස ශිෂ්‍ය ප්‍රජාව සතු අතර පරිපාලනය ඊට අනවශ්‍ය ලෙස මැදිහත් නොවිය යුතුය. අධ්‍යයන කටයුතු වලදී සිසුන් ස්වාධීනව ශාස්ත්‍රඥයන් ලෙස කටයුතු කල යුතු යැයි අපේක්ෂා කිරීමත් සෙසු විෂය බාහිර කටයුතු වලදී පමණක් සිසුන් තනිවම කටයුතු කරගත නොහැකි නොදරුවන් ලෙස සැලකීමත් පරස්පර විරෝධීය.
අධ්‍යයන සංස්කෘතිය
විශ්ව විද්‍යාල තුල තිබිය යුතු අධ්‍යයන සංස්කෘතිය පාසැල් වල හෝ ටියුෂන් පන්ති වල පවතින සංස්කෘතියට වඩා වෙනස් එකකි. විශ්ව විද්‍යාල යනු ආචාර්යවරුන් සහ ශිෂ්‍යයින් එකතුව ශාස්ත්‍ර ගවේෂණයේ යෙදෙන ස්ථානයක් මිස වැඩවසම් ගුරුගෝල සම්බන්ධතා පවතින මධ්‍යකාලීන යුගයේ ආයතන විශේෂයක් නොවේ. ගුරුවරයා දේශන ශාලාවට පැමිණිවිට හුනස්නෙන් නැගී සිටීම, සිසුන් සුලු කොට සලකා බැණ වැදීම වැනි වැඩවසම් පිළිවෙත් නූතන යුගයේ විශ්ව විද්‍යාලයන්ට උචිත නොවේ. ආචාර්යවරුන් වෙත සිසුන් තුල ගෞරවයක් පැවතිය යුතු බව අප විශ්වාස කරන අතර එය මිනිසෙකු විසින් තවත් මිනිසෙකුට දැක්විය යුතු ගෞරවය මිස වැඩවසම් ගුරුගෝල වන්දනාවක් නොවේ . එම මිනිස් ගෞරවය පෙරලා ලැබීමට සිසුහු ද හිමිකම් ලබති.
පුනරුද යුගයට පෙර සිටම ලෝකය වෙනස් කල නව අදහස්, මතවාද බිහිවූයේ විශ්ව විද්‍යාල ආශ්‍රිතවය. නමුත් අද ලංකාවේ විශ්ව විද්‍යාල හුදෙක් රැකියා ලබාගැනීම සදහා සිසුන්ට සටහන් කට පාඩම් කරවන වෘත්තීය පුහුණු ආයතන විශේෂයක් බවට ලඝු වී ඇත. පවතින අධ්‍යාපන රටාව ශිෂ්‍යයාට ස්වාධීන චින්තනයක් ඇතිකරගැනීමට උපකාරී කරන්නක් නොවේ. විභාග භීතිකාවෙන් පෙලෙන යාන්ත්‍රික මනසක් සහිත සිසුවෙක් වෙනුවට විවේචනාත්මක, විග්‍රහශීලී දෘෂ්ටියක් සහිත විද්‍යාර්ථියෙක් බිහිකිරීමට පහසුකම් සලසන ආකාරයේ අධ්‍යයන සංස්කෘතියක් බිහිවිය යුතුය. දැනුම සොයන විද්‍යාර්ථීන් වෙනුවට Attendance සොයන සිසුන් පිරිසක් බවට ශිෂ්‍ය ප්‍රජාව පවතින අධ්‍යයන පරිසරය විසින් පත්කොට තිබීම කණගාටුවට කරුණකි. අවම පහසුකම් සහිත දේශන ශාලා, නේවාසිකාගාර සහිත පරිසරයක් තුලින් සමාජ පෞරුෂයක් සහිත විද්‍යාර්ථයෙකු බිහිවනු ඇතැයි අපේක්ෂා කිරීම නිෂ්ඵලය.
ශිෂ්‍ය දේශපාලනය
දේශපාලනය යන වචනය නීති පීඨය තුල අසභ්‍ය දෙයක් වී තිබේ. ප්‍රසිද්ධියේ එය හෙලා දැක රහසින් එහි යෙදීමට ඇතැම් විද්‍යාර්ථීහු පෙලඹී සිටිති. ලෝකයේ සෑම දෙයක්ම දේශපාලනික වන පසුබිමක විශ්ව විද්‍යාල පමණක් අදේශපාලනික විය යුතු යැයි සැලකීම අඥාන අදහසකි. විශ්ව විද්‍යාල සිසුන් දේශපාලනික විය යුතු අතර එම දේශපාලනය විචාරශීලී එකක් විය යුතුය. එය මැති ඇමතිවරු සමග ප්‍රිය සම්භාෂණ වල යෙදෙන පටු දේශපාලනයෙන් ඔබ්බට ගිය ප්‍රතිපත්ති මූලික දේශපාලනයක් විය යුතුය. විශ්ව විද්‍යාලය තුල මතවාද මර්ධනය නොකළ යුතුය. දේශපාලන සංවාද සදහා නිදහස් අවකාශයක් පැවතිය යුතුය. උසස් දේශපාලන මතවාද බිහිකිරීමට ඉතිහාසය තුල ලෝකයේ විශ්ව විද්‍යාල ලබාදුන් දායකත්වය අතිමහත්ය. විශ්ව විද්‍යාල අදේශපාලනික වීමේ ප්‍රතිඵලය සමාජයේ දේශපාලන කරළිය තුල මතකය අහිමි කරගත් මැරයින් යෝධයින් බවට පත්වීමය.
විද්‍යාර්ථීයාගේ භූමිකාව
විශ්ව විද්‍යාලය තුල ශිෂ්‍යයන්ගේ මෙන්ම ආචාර්යවරුන්ගේ ද භූමිකාව හුදු අධ්‍යයන කටයුතු වලට සීමා නොවිය යුතු යැයි අපි සිතමු. අද වනවිට අප පීඨයේ සිසුන් දේශන ශාලාවට හා පුස්තකාලයට සීමා වී සිටී. අවම වශයෙන් විශ්ව විද්‍යාලයේ වාර්ෂිකව කෙරෙන සංස්කෘතික කටයුත්තකට හෝ සම්බන්ධ වීමට ඔවුන් තුල ඇත්තේ ඇල්මැරුණු හැගීමකි. සමාජ සංස්කෘතික දේශපාලන ප්‍රශ්න සම්බන්ධයෙන් විද්‍යාර්ථීන් අතර සංවාදයක් දක්නට නොමැති අතර අතරින් පතර හෝ පැවැත්වෙන සංවාදයකට වුව සහභාගී වීමේ උනන්දුවක් දැකිය නොහැක. චින්තනයක් නොමැති, අවිචාරවත්, අප්‍රබුද්ධ පිරිසක් විශ්ව විද්‍යාල තුලින් බිහිවීමට මේ තත්වය හේතු වී ඇත. ජාතික තලයේදී පරාවර්තනය වන්නේ විශ්ව විද්‍යාල තුල ඇති මෙම බුද්ධි හීනතාවය නොවේද? මෙම තත්වය වෙනස් වී දේශන ශාලාවේ සිට ආපන ශාලාව දක්වා දහසක් මත ගැටෙන,එහෙත් විද්‍යාර්ථීන් උනුන් පුද්ගලිකව නොගැටෙන බුද්ධිමය පරිසරයක් සරසවිය තුල ඇති විය යුතු යැයි අපි විශ්වාස කරමු.
විශ්ව විද්‍යාලය යනු ඉංජිනේරුවරුන්ගේ සංස්ථා ප්‍රධානීන්ගේ පමණක් නොව ගොවීන්ගේ, කම්කරුවන්ගේ ද බදු මුදලින් නඩත්තු වන ආයතනයකි. මේ නිසා විශ්ව විද්‍යාල ශිෂ්‍යයන් සහ ආචාර්යවරුන්ට සමාජයේ පොදු ප්‍රශ්න වෙනුවෙන් පෙනී සිටීමේ සමාජ වගකීමක් පවතී. එම වගකීම පසෙකලා හුදෙක් තම ආත්ම ලාභය, වෘත්තීය සහ පටු පෞද්ගලිකත්වය අරමුණු කරගෙන ඔවුන් කටයුතු කරන්නේ නම් එය ඛේදවාචකයකි. විශේෂයෙන් මෑතකාලීනව ලංකාවේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය කඩාවැටීමේ ප්‍රවණතාවයක් අප අත්දකින අතර 18 ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය සම්මත වීම, අධිකරණ පද්ධතිය දේශපාලනිකකරණය වීම, අපරාධ නඩු විධාන සංග්‍රහයට මර්දනකාරී සංශෝධන එකතු වීම වැනි සිදුවීම් මෙම කඩාවැටීමට උදාහරණ වෙති. මෙවැනි අසාධාරණයන් ඉදිරියේ කැමැත්තෙන් හෝ අකමැත්තෙන් මුනිවත රැකීම සහ ඒවා අනුමත කිරීම වෙනුවට ඒවාට එරෙහිව සක්‍රීයව පෙනී සිටීම සැබෑ විද්‍යාර්ථියාගේ සමාජ යුතුකමකි.
නිදහස් අධ්‍යාපනය සහ අධ්‍යාපනයේ නිදහස
අධ්‍යාපනය වරප්රසාදයක් ලෙස නොව අයිතියක් ලෙස අපි සලකමු.අධ්‍යාපනය මානව සංවර්ධනයේ අත්‍යවශ්‍ය කාරකයක් වන අතර ඒ සදහා සමාන අයිතියක් සමාජයේ සෑම පුරවැසියෙක්ටම පවතී. මෙම සම අයිතිය සාක්ෂාත් කරගත හැක්කේ නිදහස් අධ්‍යාපනය තුලිනි. වෙළදපොල බලවේග අධ්‍යාපනයේ එම ශිෂ්ටාචාරමය කාර්යය ඉටු කිරීමෙහිලා අසමත්ය. කෙසේවුවද මෑතකාලීනව අධ්‍යාපනය හුදු වෙළද භාණ්ඩයක් බවට පත්කොට පුද්ගලිකකරණය කිරීම රාජ්‍ය ප්‍රතිපත්තිය බවට පත්වී ඇති ආකාරය අපි දකිමු.
ඉහත තත්වය හෙළා දකින අපි නිදහස් අධ්‍යාපනයේ වැදගත්කමත් අධ්‍යාපනයේ නිදහසත් ගැන ගැඹුරු සංවාදයක් විශ්ව විද්‍යාලය තුල ඇති විය යුතු යැයි සලකමු. අප මෙම ප්‍රකාශනයේ ආරම්භයේ සිට සාකච්ඡා කළ විශ්ව විද්‍යාල ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය, ශිෂ්‍ය ස්වාධිපත්‍යය, යහපත් අධ්‍යයන සංස්කෘතිය, ශිෂ්‍යයන්ගේ හා ආචාර්යවරුන්ගේ භූමිකාව යන කරුණු සියල්ල අවසන් වශයෙන් නිර්ණය වනු ඇත්තේ නිදහස් අධ්‍යාපනය සහ අධ්‍යාපනයේ නිදහස ශක්තිමත් වී තිබෙන ප්‍රමාණය මතය. බොහෝ අය මෙය අමතක කර දමා ඇති යුගයක නිදහස් අධ්‍යාපන අයිතිය වෙනුවෙන් පෙනී සිටීම අපගේ අත්හළ නොහැකි යුතුකමක් ලෙස අපි විශ්වාස කරමු.
මෙලෙස අප ගොනු කරන ලද්දේ යහපත් විශ්ව විද්‍යාල සංස්කෘතියක් බිහිකරගැනීම වෙනුවෙන් ගුරු කොට ගත යුතු යැයි අප සලකන ප්‍රතිපත්තිමය මූලධර්මයන් සමූහයකි. අවිචාරවත් ලෙස එකා පසුපස එකා ගමන් කරන කුහුඹු රෑනක් වැනි යාන්ත්‍රික විශ්ව විද්‍යාල ප්‍රජාවක් වෙනුවට විචාරශීලී බුද්ධියක් සහිතව කටයුතු කරන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය, මානව නිදහස වැනි වටිනාකම් ගුරු කරගනිමින් ප්‍රතිපත්තිගරුකව ක්‍රියා කරන විශ්ව විද්‍යාල ප්‍රජාවක් බිහිවනු දැකීම අපගේ අපේක්ෂාවයි. මෙම අපේක්ෂාව මනෝරාජික යැයි ඇතැම් විට යමෙක් කීමට ඉඩ තිබේ. අපට ඊට පිළිතුරු වශයෙන් කීමට ඇත්තේ වැඩවසම් ක්‍රමය මත පදනම් වූ රාජාණ්ඩු වෙනුවට වඩා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ආණ්ඩු ක්‍රමයක් ගැන යෝජනා කළ අයට මධ්‍යතන යුගයේ දී දමා ගසන ලද්දේද “මනෝරාජිකවාදී විම” පිළිබද චෝදනාවෙන් බවයි. ලෝකය සෑම විටම ප්‍රගතිය කරා ගමන් කළේ මනෝරාජික යැයි අද පෙනෙන දෙය අත්පත් කරගැනීමට මිනිසා කරන ලද අනවරත අරගලයෙහි ප්රතිඵලයක් ලෙසය. අප ඉදිරිපත් කළ මෙම අදහස් සංවාදයට ලක්කරන මෙන් අපි ඔබෙන් ඉල්ලා සිටිමු. වඩා යහපත් විශ්ව විද්‍යාල සංස්කෘතියක් බිහි කිරීමෙහිලා උපකාරී වනු ඇත්තේ එලෙස සිදු කෙරෙන සංවාදයක් තුලින් ඇතිවන ක්‍රියාකාරීත්වයයි.
*ජයන්ත දෙහිඅත්තගේ / ලක්මාලි හේමචන්ද්‍ර / රමිදු පෙරේරා / රවී තිසේරා ( අවසන් වසර – නීති පීඨය කොළඹ විශ්ව විද්‍යාලය )
අධ්‍යාපනය දීල තියෙන්නෙ ගහලයෙක්ට
ආණ්ඩුව අධ්‍යාපනය බාරදී තිබෙන්නේ පෞද්ගලීකරණය හිසේ තබාගත් ගහලයෙකුට යැයි ජනතා විමුක්ති පෙරමුනේ මධ්‍යමකාරක සභික, සමාජවාදී තරුණ සංගමයේ ජාතික සංවිධායක බිමල් රත්නායක මහතා පවසයි. බත්තරමුල්ල, පැලවත්ත පිහිටි එම පක්ෂයේ ප්රධාන කාර්යාලයේ අද (02) පෙරවරුවේ පැවති විශේෂ ජනමාධ්‍ය හමුවේදී ඒ මහතා මේ බව පැවසූ අතර එම මාධ්‍ය හමුව සඳහා සමාජවාදී ශිෂ්‍ය සංගමයේ ජාතික සංවිධායක නලින්ද ජයතිස්ස මහතාද සහභාගීවී සිටියහ.
මාජවාදී තරුණ සංගමයේ ජාතික සංවිධායක බිමල් රත්නායක මහතා...
"රාජපක්ෂ පාලනයට සම්බන්ධ දේශපාලන පොලීසිය සබරගමු විශ්වවිද්‍යාලයේ සාධාරණ ශිෂ්‍ය අරගලයට පහර දීම අප හෙලා දකිනවා.
පසුගිය වසර තිස් හතලිස් අවුරුද්දක කාල සීමාව තුල අතීතයේ නොවූ විරූ තරම් අධ්‍යාපනයේ විනාශයක් සිදු වෙමින් තිබෙනවා. මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයාගේ උවමනාවන් මත අධ්‍යාපනය විනාශ කිරීමට පත් කළ එස් බී ඇමතිවරයාත් විශ්වවිද්‍යාල විනාශ කිරීම ශිෂ්‍යයන් මර්දනය කිරීම විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් මර්දනය කිරීම අධ්‍යාපනය විකිණීම පෙර නොවූ පරිදි සිදු කරමින් ඉන්නවා. මේ ආණ්ඩුව පසුගිය අවුරුදු තුනක පමණ කාලය තුල විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍යයින් 1000 කට වැඩි ප‍්‍රමාණයකගේ පංති තහනම් තොට තිබෙනවා. සරසවි අධ්‍යාපනය විනාශ කොට තිබෙනවා. මෙම අධ්‍යාපන කප්පාදුව පිළිබඳව අපේ රටේ මෙන්ම ජාත්‍යන්තරයේත් දැඩි අවධානයට ලක් වුනා. මෙහි උච්ඡතම අවස්ථාවක් අප ඊයේ (01) සබරගමුවේදී දුටුවා. සබරගමු විශ්වවිද්‍යාලයේ පරිපාලනයේත් ශුභසාධනයේත් අති විශාල ගැටලු ගණනාවක් තිබෙනවා. එම විශ්වවිද්‍යාලය අව්වට වැස්සට පවා වසා දමන තැනට පත්ව තිබෙනවා. එම සරසවියේ සිසුන් ඉතාමත්ම දුෂ්කර කොන්දේසි යටතේ තමයි අධ්‍යාපනය ලබන්නේ.
සබරගමු විශ්ව විද්‍යාලයේ පීඨ 5ක් තිබෙනවා. එයට සිසුන් බඳවා ගැනීමේදී 2013 වසරේදී සිසුන් 500කින් පමණ කප්පාදු කර තිබෙනවා. සරසවියට ඇතුලත්වීමේ ගාස්තු තුන් ගුණයකින් වැඩි කළා. මේවට අදාලව ශිෂ්‍ය සංගම්, ආචාර්යවරු මේ සම්බන්ධයෙන් විවේචනයන්, විරෝධතාවන් ඉදිරිපත් කළා. මෙම තත්වය යටතේ රාජපක්ෂ පාලනය බොහෝ සෝභන ව්‍යාපෘති තමන්ගේ දේශපාලන උවමනාවන් වෙනුවෙන් යොදාගන්නා ආකාරයෙන්ම සබරගමුවේදීත් එවැනි සෝභන ව්‍යාපෘති විවෘත කිරීම් කරන්න උත්සාහ කළා. ගොඩනැගිලි ඉදිකිරීම් සම්පූර්ණ කර නැතිව තිබියදී ඇමතිවරුන් එම ගොඩනැගිලි විවෘත කිරීම් කරන්න උත්සාහ කළා. මෙම කප්පාදුවට සෝභන ව්‍යාපෘතිවලට ජනවාරි මාසයේ සිට සිසුන් සාමකාමී විරෝධතා ආරම්භ කළා. ශිෂ්‍ය කප්පාදුව වහාම නතර කරන්න කියලා සිසුන් ඉල්ලා සිටියා. ශ්රී ලංකාව සිසුන් බඳවා ගැනීම අඩුම මට්ටමක පවතින රටවල් 10න් එකක්. එමෙන්ම අධ්‍යාපනයට අඩුවෙන්ම මුදල් වෙනකරන රටක්.
සිසුන් උද්ඝෝෂණය කරන අතරේ පෙබරවාරි මාසයේ එස්. බී. ඇමතිවරයාත් විශ්වවිද්‍යාල පරිපාලනයත් ශිෂ්‍ය නායකයින් 5දෙනෙකුගේ ශිෂ්‍ය භාවය තහනම් කළා. ශිෂ්‍ය සංගමය තහනම් කළා. පරිපාළනය විසින් සරසවිය වසා දැම්මා. අනතුරුව සිසුන් සමග පරිපාලනය කළ සාකච්ඡාවේදී ශිෂ්‍යභාවය අහෝසි කළ සිසුන්ගේ ශිෂ්‍ය භාවය ලබා දීමට පරිපාලනය එකඟ වූ අතර සිසුන් තම අරගලය නැවැත්වීමටත් එකඟ වුනා. නමුත් පරිපාලනය පොරොන්දු වූ ඉල්ලීම් ඉටු කළේ නැහැ. ඒ වෙනුවට කළේ තව තවත් විනය කමිටු මගින් තවත් සිසුන් ප‍්‍රමාණයකගේ ශිෂ්‍යභාවය අහෝසි කිරීමයි. ඒ හේතුවෙන් සිසුන් උද්ඝෝෂණ ආරම්භ කළා. සබරගමු සරසවියේ තිබෙන්නේ රජයේ සහාය ලබන අත්තනෝමතික පරිපාළනයක්. එම අරගලයට ආණ්ඩුව තමන්ගේ දේශපාලන පොලීසියත් ගුවන් හමුදාවේ වාහනවලින් ගෙනා පිරිසත් යොදා සිසුන්ට පහර දුන්නා. සිසුන් 09ක් අත්අඩංගුවට ගන්නවා. ඉන් පස්දෙනෙක් පොලිස් ප‍්‍රහාරවලින් තුවාල ලබා රෝහල් ගත කරපු අයයි. ඒත් සිසු දඩයම තාම ඉවර නැහැ.
අධ්‍යාපනය පෞද්ගලීකරණය කරමින් පාඨමාලා විකුණමින් අධ්‍යාපනයට වෙන්කරන මුදල් කප්පාදුව සිදු කරමින් සිටින වතාවරණයකදී තමයි මෙවැනි මර්දනයක් දියත් වන්නේ. රාජපක්ෂ පාලනය උසස් අධ්‍යාපනය බාර දී තිබෙන්නේ මදාවි ඇමතිවරයෙක්ට. ඔහු සිසුන් දිහා බලන්නේ හිරකාරයන් දෙස බලන ජේලර් කෙනෙක් විදියටයි. ඔහු පෞද්ගලීකරණය ඔලුවේ තබාගෙන ඉන්න ඇමතිවරයෙක්. සබරගමුව සරසවිය වධකාගාරයක් බවට පත් කරගෙනයි තිබෙන්නේ. දේශපාලන පීඩාකාරී පරිපාලනයක් ගෙන යමින් ඉන්නවා. මෙයටම තමයි දේශපාලන පොලිසියත් යොදාගෙන තිබෙන්නේ. මේ පොලීසිය පහර දෙන්නේ ලී ඇඳ පොලු වලින්. ඉතාම ම්ලේච්ඡ ප්රහාරයක්. මේ පහර දෙන්නේ තමන්ගේ ශිෂ්‍ය නායකයන්ට විභාග ලිවීමේ අයිතිය ඉල්ලුවාට. විහිලුව වන්නේ මේ රත්නපුරය ප‍්‍රදේශයේදීම ඇඹිලිපිටිය ප‍්‍රාදේශීය සභාවේ සභාපති වන අමිල නැමැත්තා පොලිසි නිළධාරීන් දෙදෙනෙකුට පහර දෙනවා. දැනට දින පහක් ගත වී තිබෙනවා. ඔහු අත්අඩගුවට ගන්නේ නැහැ. සභාපති වරයා මාධ්‍යවලට වොයිස් කට් දෙනවා. පත්කර තිබෙන විශේෂ පොලිස් කණ්ඩායමට අත්අඩංගුවට ගන්න බැහැ. මේ රාජපක්ෂ පොලීසිය ඔහු අත්අඩංගුවට ගන්නේ නැහැ. රාජපක්ෂ පාලනය බෙලහීන දුර්වල කළ හැලි වලං හෝදන පොලීසිය තමන්ගේ නිළධාරීන්ට පහර දුන් පුද්ගලයින් අත් අඩංගුවට ගන්නේ නැහැ. පොලිසියේ ඉහළ නිලධාරීන් තමන්ගේ නිලධාරීන්ට පහරදුන් සැකකරුවන් අත්අඩංගුවට ගැනීම පසෙක තබා විශ්වවිද්‍යාල සිසුන්ට පහරදීම ඉතාම භයානක තත්වයක්. පහර කෑමට ලක් වූ පොලිස් නිළධාරියා ජනමාධ්‍යට ප්රකාශ නිකුත් කළා කියලා ඔහුට චෝදනා පත‍්‍රයක් ලබා දෙනවා. නමුත් පහර දුන් පුද්ගලයා ආණ්ඩුවේ රැකවරණය යටතේ ඉන්නවා.
රාජපක්ෂ පාළනය පවත්වාගෙන යන්නේ නීතිමය පාලනයක් නොවේ. දේශපාලන තග් සංස්තාවක්. පසුගිය දා සබරගමු ශිෂ්‍ය එකමුතුව විසින් පොලිස්පතිවරයාට ලිපියක් යොමුකොට තිබෙනවා. එයට අනුව නීති විරෝධී කල්ලි කණ්ඩායම් අළුයම කාළයේදී අංක තහඩු රහිත වාහනවලින් පැමිණ සරසවිය තුළ වෙඩි තැබීම් සිදු කරන බව සඳහන් කරනවා. නමුත් ඒ සම්බන්ධයෙන් කිසිදු පරීක්ෂණයක් නැහැ. පොලීසියට අනුව ඒවා රතිඤ්ඤා බවට පත් වී තිබෙනවා. මෙවැනි මැර සංස්ථා තමයි ආණ්ඩුව පවත්වාගෙන යන්නේ. එම මැර සංස්ථා පත්තර කන්තෝරු ගිනි තියනවා. විලච්චියේ නිධන් හාරනවා. කටුගේ බිඳිනවා. නමුත් සැකකරුවන් අත් අඩංගුවට ගන්නේ නැහැ. ආණ්ඩුවට සම්බන්ධ මැර කල්ලි නිසා සැක කරුවෝ අල්ලන්න බැරි බව ඉතාම පැහැදිළියි.
මෙම සිද්ධියේ විශේෂ කාරණයක් හෙලි කළ යුතුව තිබෙනවා. සබරගමු සරසවියේ ශිෂ්‍ය සංගමය තහනම් කළ බව ප‍්‍රකාශයට පත් කරන්නේ කීර්ති මහවැල්ලගේ විසින්. ඔහු ශ‍්‍රීලනිපයේ ගාල්ල දිස්ත‍්‍රික් හිටපු මන්ත‍්‍රීවරයෙක්. උසස් අධ්‍යාපන අමාත්‍යංශයේ පරිපාළනයේ නැති ශිෂ්‍ය කටයුතු අධ්‍යක්‍ෂ නැමැති තනතුරක් අටවා පත්වීමක් ලබා දී තිබෙනවා. ඔහු මගින් ආණ්ඩුව ශිෂ්‍ය සංගම් තහනම් කිරීමේ වැඩපිළිවෙල ක්රියාත්මක කොට තිබෙනවා. ආණ්ඩුවේ වන්දි භට්ටයින් දාගෙන ශිෂ්‍යයින් කප්පාදුව මැර කණ්ඩායම් ලවා ශිෂ්‍යයන්ට පහර දීමත් සිදු කරණ ආණ්ඩුව විශ්වවිද්‍යාල ආරක්ෂක අංශ ආණ්ඩු හිතවාදී ආරක්ෂක නිළධාරීන්ගෙන් පුරවමින් තිබෙනවා.
ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ ලෙස අප මෙම සිදුවීම හෙලා දකිනවා. සබරගමු විශ්වවිද්‍යාලයේ ශිෂ්‍ය කප්පාදුව වහා නවත්වන ලෙසත් ශිෂ්‍ය නායකයින්ට විභාගවලට පෙනී සිටිමේ අයිතියත් වහා ලබා දිය යුතු බව ආණ්ඩුවට අවධාරණය කරනවා. එමෙන්ම ශිෂ්‍ය සංගම් තහනම වහා ඉවත් කළ යුතුයි. සිසුන්ට එරෙහිව තිබෙන නඩු කටයුතු වලින් ඔවුන් වහා නිදහස් කළ යුතුයි. මේ ආණ්ඩුව හොරුන්, මිණීමරුවන් මංකොල්ලකාරයින්, ගුදම් ගිනි තියන්නන්, එතනෝල් ජාවාරම්කාරයින් රකින ආණ්ඩුවක්. මේ පාලනය අධිකරණය විනාශ කරන, පත්තර ගිනි තියන පාලනයක් ගෙන ගෙනයමින් තිබෙන නීති විරෝධී පාළනයක්. ව්‍යවස්ථාව පවා උල්ලංගනය කරමින් සිටින ආණ්ඩුවක්. අධ්‍යානය විනාශ කිරීමට අත තබා තිබෙන ආණ්ඩුවක්. මෙය දුර්දාන්ත, ඒකාධිපති පාලනය අධ්‍යාපනය විනාශ කිරීමට ගිවිසගෙන සිටින පාළනයක්. ඒ නිසා අපි ජනතාවට කියා සිටින්නේ මෙ සිදුවීම් හරහා තමන්ගේ අයිතීන් කප්පාදු කරන පාලනය තේරුම් ගන්නා ලෙසයි. ඒ වගේම සබරගමුවේ ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවන් ආරම්භ කර තිබෙන සාධාරණ සටනට සහාය ලබාදෙන ලෙසත් සාධාරණ සටන් වෙනුවෙන් ඉදිරියට එන ලෙසත් ජනතාවගෙන් ඉල්ලා සිටිනවා."
සමාජවාදී ශිෂ්‍ය සංගමයේ ජාතික සංවිධායක නලින්ද ජයතිස්ස මහතා...
"විශ්වවිද්‍යාල අධ්‍යාපනය පෞද්ගලීකරණයට මුල් වූයේ එක්සත් ජාතික පක්ෂ පාලනයයි. 78-88 කාලයේදී ජේ. ආර්. ජයවර්ධන මහතා අධ්‍යාපනය පෞද්ගලීකරණය සිදු කරගෙන ගියා. අධ්‍යාපනය පෞද්ගලීකරණයේත් ශිෂ්‍ය මර්දනයේත් පියා ජේ. ආර්. ජයවර්ධනයි. මේ ආණ්ඩුව ජේ. ආර්. ජයවර්ධනත් අභිබවා තිබෙනවා. පෞද්ගලික විශ්වවිද්‍යාල පමණක් නොව පෞද්ගලික වෛද්‍ය විද්‍යාලත් ආරම්භ කර තිබෙනවා. උපාධිය විකුණමින් යනවා. ශිෂ්‍ය සංගම් 06ක් තහනම් කර තිබෙනවා. සිසුන් දහසකට වැඩි ගණනකගේ පංති තහනම් කොට තිබෙනවා. සිසුන් දෙදෙනෙකුගේ ජීවිත බිලිගෙන තිබෙනවා. යාපනයේ සිසු උද්ඝෝෂණයට පහර දුන්නා. එම විශ්වවිද්‍යාලයේ ශිෂ්‍ය නායකයා මාස ගණනාවක් රඳවාගෙන සිටියා. රුහුණු විශ්වවිද්‍යාලයේ ශිෂ්‍ය සංගම් සභාපතිවරයාට මැර කණ්ඩායම් පහර දුන්නා. පොලීසිය පැමිණිළි භාර ගත්තේ නැහැ. එම මර්දනයේ එක අවස්ථාවක් තමයි සබරගමු විශ්වවිද්‍යාල සිසුන්ට පහර දීම. පොලීසිය හා විශේෂ කාර්ය බලකායේ සෙබලුන් පහර දුන්නේ එම ස්ථානයේ සිටි සිසුන්ට පමණක් නොවෙයි. පඹහින්න ප‍්‍රදේශයේ නිවෙස්වල සිටි සිසුන්ට පවා පහර දුන්නා. සිසුන් 50ක් රෝහල් ගත කළා.
මෙම සිද්ධි සම්බන්ධයෙන් අදහස් දක්වන එස්. බී. දිසානායක ඇමතිවරයා කියන්නේ පංති තහනම් කළ සිසුන්ට කිසිම සමාවක් දෙන්නේ නැහැ කියලා. ඒ විතරක් නොවෙයි. ඔවුන්ගේ සාධාරණත්වය වෙනුවෙන් පෙනී සිටි මාරාන්තික උපවාසයේ නිරත වූ සිසුන්ටත් සමාවක් නොදෙන බව ඔහු කියා සිටිනවා. එස්. බී. ඇමතිවරයා අධ්‍යාපනය විනාශ කිරීමට පත්කළ ගහලයෙක් බවට පත් වෙලා. ඔහු දැන් පොල්පොට් දිසානායක වෙලා. ඔහු සිසුන්ගේ මාරයෙක් බවට පත් වෙලා. විශ්වවිද්‍යාල තුළ මර්දනකාරී වැඩපිළිවෙලක් ගෙන යෑම සඳහා අවශ්‍ය පරිපාලනයක් ගොඩනගමින් සිටිනවා. විශ්වවිද්‍යාල ප‍්‍රතිපාදන කොමිසන් සභාවේ සභාපතිනියගේ ස්වාමියා කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයට උපකුලපතිවරයා ලෙස පත් කරලා පවුල් පාළනයක් ගෙන යමින් තිබෙනවා. පේරාදෙනියටද නියෝජ්‍ය උපකුලපතිවරයා ලෙස එස්. බී. හෙන්චයියෙක් පත් කරලා. එම නිසා ආණ්ඩුවට අපි බලකරනවා ශිෂ්‍ය මර්දනය වහාම නතර කරන්න කියලා. ඒ වගේම අධ්‍යාපනය පෞද්ගලීකරණය වහාම නතර කරන්න කියලා. එසේ නැතිනම් නිදහස් අධ්‍යාපන අයිතීන් ලබා ගැනීම සඳහා ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරත් විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් මේ රටේ කම්කරු ජනතාව නිදහස් අධ්‍යාපනයට ඇල්මක් දක්වන සියලු ජන කොටස් සම්බන්ධ කර ගනිමින් දැවැන්ත අරගලයක් දියත් කිරීම නතර කරන්න ආණ්ඩුවට බැරි වෙයි. ඒ වගේම විශ්වවිද්‍යාල තුළ සිදුකරන දේශපාලනීකරණය නතර කරලා සිසුන්ට ඉගෙන ගැනීමට ඇති අයිතිය තහවුරු කරන්න කියලා අපි ආණ්ඩුවට බලකරනවා."
Saturday, June 1, 2013
සබරගමුවේ සිසුන්ට කදුළුගෑස් බැටන් පොලු ප්‍රහාර
සබරගමුව සරසවියේ සිසුන් අද දින කොලඹ- බදුල්ල ප්රධාන මාර්ගයේ පඹහින්න මන්සන්දියේ අරාම්භ කල උපවාසයට පොලීසිය හා ගුවන් හමුදා සෙබළු එක්ව බැටන් පොලු හා කදුළුගෑස් ප්‍රහාරක් එල්ල කර තිබේ.
සබරගමුව සරසවියේ මහා ශිෂ්‍ය සංගමය ඇතුළු පීට ශිෂ්‍ය සංගම් 5 තහනම් කිරීමත් සිසු නායකයින් 4 දෙනෙකුට පැන වූ අසාධාරණ පන්ති තහනම ඉවත් කරන ලෙස ඉල්ලා සිසුන් අඛණ්ඩව සටන් කල අතර අද උදෑසන සිසුන් 1000ක පමණ පිරිසක් පඹහින්න මන්සන්දියේ මාරාන්තික උපවාසයක් ආරම්භ කලේය. මෙම උපවසයට පොලිසිය හා ගුවන් හමුදා බටයන් එක්ව කදුළු ගෑස් හා බැටන් පොලු ප්රහාරයක් එල්ල කර සිසුන් 5දෙනෙක් අතඩන්ගුවට ගෙන තිබේ.
