නිදහස් අධ්‍යාපනය ආරක්ෂා කර ගැනීමටනම්

අධ්‍යාපනය පෞද්ගලීකරණය කරවීමේ අරමුණ ඇතිව අදවනවිට අධ්‍යාපනය වෙන්කරන ප්‍රතිපාදන දිනෙන් දින කප්පාදු කරමින් ඇත ..............!! 

මුදලට අධ්‍යාපනය විකිණීම තුළින් අධ්‍යාපනය වරප‍්‍රසාද ඇති පන්තියට පමණක් සීමා කිරීම රජයේ න්‍යාය පත්‍රය බවට පත් වී ඇත.................!!

නිදහස් අධ්‍යාපනය ආරක්ෂා කර ගැනීමටනම්, මීට එරෙහිව සංවිදානය වීම හැර වෙන විකල්පයක් නොමැත .................!!

ගුරු/ශිෂ්‍ය විරෝධය රළ ගසමින් නැඟී එමින් ඇත..................!! 

 
ඊට එරෙහිව ඉමහත් කැපවීමෙන් කටයුතු කරන්නට ලාංකීය ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරය සමත් විය යුතුය ............!!.

මෙය ජාතික ප්‍රශ්නයකි, එය රටේ සියලු ජනතාවත් සමග බද්දවී කල යුතු සටනකි.............!!

ඒවෙනුවෙන් සියලුම බලවේග එක්කරගත් ශක්තිමත් අරගලයක නියලිය යුතුය.............!!

පටු දේශපාලණ හෝ අනෙකුත් ප්‍රතිවිරෝධතාවයන් තවදුරටත් පවත්වා ගත නොහැක...............!!

තිබිය යුත්තෙ එකම එක ප්‍රතිවිරෝධතාවයකි එයනම්,  නිදහස් අධ්‍යාපනය රැකගනීම වෙනුවෙන් පෙනීසිටින හා එයට විරුද්ධ මතයේ සිටින ප්‍රතිවිරෝධතාවයි..............!!

Read More

කලාවේ කාර්යය අලුත් දෙයක්‌ නිර්මාණය කිරීම විනා එක්‌ පරම්පරාවකට අයත් දෑ තවත් පරම්පරාවකට ගෙන යැමත් පිටපත් කිරීමත් නොවේ

කාම ප්‍රබන්ධ, කුලී ලියන්නන් හා සිංහල සාහිත්‍ය සංස්‌කෘතිය

මේ ලිපියේ අරමුණ වර්තමානයේ සිංහල සාහිත්‍ය සංස්‌කෘතිය වැටී ඇති එක්‌තරා ඛේදවාචකයක්‌ හඳුනා ගැනීමයි. එම ඛේදවාචකය නම් සදාචාරාත්මකභාවය බිඳ වැටීමයි. 

සාහිත්‍ය සංස්‌කෘතිය යන සංකල්පයෙන් අප අදහස්‌ කරන්නේ සාහිත්‍යය හා සබැඳි සියලුම දේවල්ය. ඒ අනුව සාහිත්‍ය විචාරය, සාහිත්‍ය සම්මාන, පතපොත පළ කිරීම, පුවත්පත් සම්මුඛ සාකච්ඡා, සාහිත්‍යකරුවන් අතර කතාබහ, රණ්‌ඩු දබර යනාදී සියල්ලම සාහිත්‍ය සංස්‌කෘතිය යටතට වැටේ. 

රටක සාහිත්‍යයේ දියුණුව යනු විශාල පත පොත ප්‍රමාණයක්‌ පළ වීම නොවේ. සාහිත්‍ය රැස්‌වීම්, පොත් ප්‍රදර්ශන, සාහිත්‍ය අතිරේක, සාහිත්‍ය භෝජන සංග්‍රහ යනාදිය මහා පරිමාණයෙන් සිදුවීමද නොවේ. මේ සියලු දෙයින් ගුණාත්මකව සාහිත්‍යය කෙතරම් දුරට පෝෂණය වේද යන සාධකය මතය. මේ සියලු දෙය ගැඹුරු අර්ථයෙන් සදාචාරාත්මකව කෙතරම් පල දරන්නේ ද යන සාධකය මතය. සාහිත්‍යයේ හරය පරම අර්ථයෙන් ගත් කල සත්‍යය වෙත ගමන් කිරීමයි. බොහෝ ලස්‌සන සළු පිළිවලින් දවටා වසා තිබෙන සත්‍යය නිරාවරණය කොට පෙන්වාදීමයි. ඒ සඳහා සාහිත්‍යකරුවෝ විවිධ මාර්ග අනුගමනය කරති. එහෙත් ඒ සාහිත්‍යමය උපක්‍රම මිස වාණිජමය ප්‍රචාරක උපක්‍රම නොවේ.

දොස්‌තොයෙව්ස්‌කිගේ උතුම් අදහස අතිශේ්‍රෂ්ඨ මහා රුසියන් නවකතාකරුවා වූ දොස්‌තොයෙව්ස්‌කි මෙසේ පවසයි.

"පෞද්ගලික නිදහස යනුවෙන් අදහස්‌ කෙරෙන්නේ ආචාරවත් භාවයෙන් තොර වීම නම් ඒ නිදහස පිටුදැකීම මැනවි. කෙනකුගේ පෞද්ගලිකභාවය අත්හැර දැමීම එයටත් වඩා මැනවි. සාහිත්‍යය එහි නමට ගැළපෙන පරිදි පැවතිය යුතු නම් කොතරම් අමිහිරි වුවද සත්‍යය ප්‍රකාශ කළ යුතුය."

දොස්‌තයෙව්ස්‌කි යථෝක්‌ත අදහස 19 වැනි සියවසේ රුසියාවට වඩා වර්තමාන ලංකාවට වටින්නේ යෑයි අපි සිතමු. මන්දයත් මේ මොහොතේ අපගේ සාහිත්‍ය සංස්‌කෘතිය අතිවිශාල සදාචාරාත්මක පරිහානියකට පත්වී ඇති නිසාය. ඒ නිසා දොස්‌තයෙව්ස්‌කිගේ අතිශේ්‍රෂ්ඨ සදාතනික අදහස්‌ මත පදනම් වෙමින් සිංහල සාහිත්‍ය ක්‍ෂේත්‍රය වෙත යොමු වෙමු.

සාහිත්‍ය විචාරය කුලී ව්‍යාපෘතියක්‌ වීම

සාහිත්‍ය සංස්‌කෘතිය තුළ වඩාත් තීරණාත්මක හා වැදගත්ම අංශයක්‌ ලෙස සාහිත්‍ය විචාරය පෙන්වාදිය හැකිය. විචාරකයා මොන තත්ත්වයක්‌ යටතේ වුවද කෘතිය වෙත පාඨකයාගේ උනන්දුව වඩවන වැදගත් මැදිහත්කරුවාය. අද වැනි අවධියක ධනවාදයේ ව්‍යාප්තියත් සමග ඔහු අර්ධ වෙළෙඳ නියෝජිතයකු තරමටම පිරිහේන. එහෙත් තමාටම අනන්‍ය වූ දැනුමක්‌ හා දැක්‌මක්‌ සහිත විචාරකයෝ කෘතියේ යථාර්ථයට පිවිසීම මිස පොත් ප්‍රකාශකයාගේ කුලීකරුවන් බවට පත් නොවෙති. වර්තමාන සිංහල සාහිත්‍ය සංස්‌කෘතිය තු-ල එවැන්නෝ විරලය. කුලීකරුවෝ බහුලය. මෙය සාහිත්‍ය සංස්‌කෘතිය අද මුහුණදෙන බරපතළ අභියෝගයකි. පාඨකයා නොමග යවන විචාර බහුල වීම සහ විචාරය හුදු ප්‍රචාරක කර්මාන්තයක්‌ බවට පත්වීම මෙහි කනගාටුදායක ප්‍රතිඵලය.

ප්‍රකාශකයාගේ භූමිකාව

ප්‍රකාශකයා වෙළෙන්දෙකි. ලාභ ගවේෂණය කරන්නෙකි. ඒ උදෙසා කටයුතු කරන්නෙකි. එයින් ඔබ්බට ගොස්‌ සාහිත්‍යය පිළිබඳ ආදරයෙන්, ගෞරවයෙන් සිතන ප්‍රකාශකයෝ විරලහ. නැත්තේම නොවේ.

එහෙත් වර්තමාන සිංහල සාහිත්‍ය සංස්‌කෘතිය තුළ එයට වඩා භයානක ප්‍රවණතාවක්‌ නිර්මාණය වී තිබේ. එනම්, ප්‍රකාශකයා තම වෙළෙඳ බලය යොදා කුලී විචාරකයන් නිර්මාණය කිරීමත් නිර්භයව ලියන විචාරකයන්ට තර්ජනය කිරීමත්ය. උදාහරණයක්‌ පවසමු.

කාම ප්‍රබන්ධ ආරක්‍ෂා කිරීම

අතිශය බොළඳ ප්‍රේම කතා ලියා තරුණ පරපුර රවටන ලේඛකයකු සිටියේය. බොළඳ ප්‍රේම කතා ලියන අතර ටියුෂන් ගුරකු ද වූ හෙතෙම හරිහැටි මග පෙන්වන්නකු නොමැති තරුණ පරපුර නතු කර ගෝල පිරිසක්‌ ද නිර්මාණය කළේය. පසුව පොත් ප්‍රකාශකයකු බවට පත්වූ ඔහු බොළඳ ප්‍රේම කථා වෙනුවට අමු කුණුහුරුප බහුල කාම ප්‍රබන්ධ රචනා කිරීම ඇරැඹුවේය. මේ කාම ප්‍රබන්ධ එක්‌ එක්‌ කුලී ලියන්නන් ලවා වර්ණනා කරගැනීමට ඔහුට හැකිවූ අතර තම ගෝල කොම්පැනිය ලවා මාධ්‍ය ප්‍රචාරයද යහමින් ලබා ගත්තේය. මේ අතර එක්‌ නිර්භීත විචාරකයකු මේ කාම ප්‍රබන්ධකරුවාගේ භයානක කාම ප්‍රබන්ධයක්‌ දැඩි ලෙස විවේචනය කර සතිඅන්ත පුවත්පතක විචාරයක්‌ පළ කළේය. කාම ප්‍රබන්ධකරුවා කිපී දස අතටම දුරකථන ඇමතුම් දී විචාරකයාට තර්ජනය කළේය. එයින් නොනැවතුණු හෙතෙම තම කුලී ලියන්නකු ලවා අර විචාරකයාට පහර ගසා තම කාම ප්‍රබන්ධය අගය කර ඊළඟ සතියේම විචාරයක්‌ පළ කළේය. එහිදී කුලී ලියන්නා කාම ප්‍රබන්ධකරුවාව වර්ණනා කළේ සයිමන් නවගත්තේගමට සමාන භූමිකාවක්‌ ලෙස සලකමිනි.

මේ කතාන්දරය අපට පවසන දෙය නම් සාහිත්‍ය සංස්‌කෘතිය තුළ සදාචාරය ඉතාමත්ම භයානක අන්තයටම පිරිහී ගිය ආකාරයය. අවරගනයේ කාම ප්‍රබන්ධකරුවකුට අවශ්‍ය නම් මුදල් වියදම් කොට කුලී ලියන්නකු ලවා තමා සයිමන් නවගත්තේගම කෙනෙක්‌ බවට පත් කරගත හැකිය.

මෙබඳු ප්‍රශ්න වටහා ගැනීමේදී රුසියන් සාහිත්‍යයේ වටිනාකම

මෙබඳු දුෂ්ට ප්‍රවණතා දෙස ගැඹුරු සදාචාරාත්මක හා මානව දයාවෙන් යුක්‌තව බැලීමට රුසියන් සාහිත්‍යය අපව මෙහෙයවයි. කුලී ලියන්නත් එනම් තම පැවැත්ම උදෙසා කාම ප්‍රබන්ධ උසස්‌ සාහිත්‍යය ලෙස හඳුන්වා පාඨක පිරිස්‌ නොමග යවන්නන් නිර්මාණය වූයේ කෙසේද? එබඳු මිනිසුන්ගේ අධ්‍යාත්මය මෙතරම් නීච තත්ත්වයකින් නිර්මාණය වූයේ කෙසේද? වැනි ප්‍රශ්න මෙහිදී අප ඉදිරියේ ඉස්‌මතු වී පෙනෙන ප්‍රශ්නය.

තමාගේ ජීවිතයට අයහපත් දේ වෙනුවෙන් ඉතා සුළු මුදලකට, කමිසයකට හෝ වොඩ්කා බෝතලයකට තම සිරදඬුවම තමාට වඩා විශාල සිරදඬුවමකට හුවමාරු කරන අසරණ මිනිසුන් පිළිබඳ දොස්‌තයෙවුස්‌කි තම "මළ ගෙයක සටහන්" කෘතියේ විස්‌තර කරයි.

විවිධ වරදවල්වලට හසු වූ මිනිසුන් සයිබීරියාවට ගෙන යන්නේ එකින් එක පුද්ගලයාට වෙන වෙනම අංක ලබා දෙමිනි. සෑම පුද්ගලයකුම අංකයකින් හැඳින්වෙන අතර සියලු කටයුතු අංකය යටතේ සිදුවෙයි. සරලව පවසන්නේ නම් පුද්ගලයා යනු තවදුරටත් අංකයක්‌ පමණි. වසර 15, 20 වැනි දිගකාලීන සිරදඬුවම් ලැබූ අය එහි සිටිති. වසර 3, 4 වැනි අඩු දඬුවම් ලැබූ අයත් සිටිති. දිගුකාලීන දඬුවම් ලැබූ කපටි අය කෙටිකාලීනව දඬුවම් ලැබූ අයගේ අංක මාරු කරගෙන ඉතා කපටිකම් කරති. ඇතැම් විට නම්ද මාරු කරති. මෙසේ රැවටීමට ලක්‌වන්නෝ අන්ත අසරණයෝය මුදල් - හදල් නැති අනුන්ට දාසකම් කරමින් දිවි පවත්වාගෙන යන්නෝය. දොස්‌ත යෙවුස්‌කි මළගෙයක සටහන් නවකතාවේ එය විස්‌තර කරන්නේ මෙසේය.

"මාරු කර ගැනීම සිදුවන්නේ මෙසේය සිරකරුවෝ කණ්‌ඩායමක්‌ සයිබීරියාවට ගමන් කරති. ඔවුහු විවිධ වර්ගවලට අයත් සිරකරුවෝ වෙති. සමහරෙක්‌ බරපතළ වැඩට නියම වූවෝය. සමහරෙක්‌ පතල් වැඩට නියම වූවෝය. අනෙකෙක්‌ නිකම්ම පිටුවහල් කරනු ලැබූවෙකි. සයිබීරියාවට එන අතරමග නිදසුනක්‌ විසින් පෙර්ම් ගුබේර්නියාවේදී මිනීමැරීමේ අපරාධයට තදබල වැඩ ඇතිව බන්ධනාගාරයට නියම වී සිටින එක්‌තරා මිකෙයිලෝව් කෙනකුට සිරකරුවකු වශයෙන් අවුරුදු ගණනක්‌ එහි විසීමට නොකැමැති හෙයින් අනෙකකු සමග මාරු කර ගැනිමට සිතෙයි. ලෙවි නුවණින් අගතැන්පත් මේ කපටි මිනිහා කළයුත්තේ කුමක්‌දැයි දනියි. පළමුකොටම හෙතෙම සුළු දඬුවමක්‌ ලබා සිටින බයාදු චාම් මිනිසකු සිටීදැයි විපරම් කර බලයි. පතලයක අවුරුදු කිහිපයක්‌ වැඩ කිරීම, පදිංචිය සඳහා පිටුවහල් කිරීම, සුළු වැඩ ඇතිව සුළු කලකට සිරගෙට නියම වීම වැනි දඬුවම් මෙයට ඇතුළත් වේ. අන්තිමේදී පෙර ප්‍රවේණි දාසයකු වූ පදිංචිවීම සඳහා පිටුවහල් කරනු ලැබ සිටින සුෂිලොව් වැනි මිනිහකු ඔහුට හමුවෙයි. මේ අසරණයා දැනටමත් අතේ සතේ නැතිව වර්ස්‌ට්‌ එක්‌දාස්‌ පන්සියයක්‌ පමණ පයින් ගමන් කර තිබේ. සම්පූර්ණයෙන් වැහැරී ගිය, සිරකරුවන්ට ලැබෙන සලාකයෙන් පමණක්‌ යෑපෙමින් සිර ඇඳුම පමණක්‌ ඇඳගෙන තඹ දොයිතු කිහිපයක්‌ උදෙසා හැම කෙනකුට ම බැල මෙහෙ කරමින් මොහුට යා මට සිදුවී තිබේ. මිකෙයිලෝව් මොහුට කතා කර යහළු වෙයි. ඉක්‌බිති ඔහු මත් කරවා සිය අදහසට එකඟ කරවා ගනියි.

මළ ගෙයක සටහන් පරිවර්තනය - ජී. එස්‌. බී. සේනානායක-83 පිටුව

මෙසේ බරපතළ දඬුවමට ලක්‌වන අහිංසකයා මැරෙනතුරා සිරගෙය තුළ දුක්‌විඳියි.

වර්තමාන කුලී ලියන්නන්ගේ තත්ත්වය ද තම කෙටි කාලීන සිරදඬුවම දිගුකාලීන සිරදඬුවමක්‌ සඳහා මාරු කරන්නන්ගේ තත්ත්වයට සමානය. ඔවුන් හැම අතින්ම අසරණය. මේ අතරතුර කාම ප්‍රබන්ධකයා ප්‍රබලය. ඔහු පොහොසත් ය. බල සම්පන්නය. ඔහුට අවශ්‍යව ඇත්තේ තම ප්‍රබන්ධය කලාත්මකව උසස්‌ යෑයි ප්‍රකාශ කිරීමේ හඬක්‌ පමණි. සුළු මුදලකට ඒ හඬ අසරණ වූ කුලී ලියන්නන්ගෙන් ලබාගත හැකිය.

සාහිත්‍ය සංස්‌කෘතිය තුළ නැවත සදාචාරය නිර්මාණය කරගන්නේ කෙසේද?

මෙබඳු බරපතළ තත්ත්වයක තිබෙන සිංහල සාහිත්‍ය සංස්‌කෘතිය නැවත නිසිමගට ගත හැක්‌කේ අවංක හා සාහිත්‍යය පිළිබඳව දැනුමක්‌ සහිත පිරිසක්‌ මෙම ක්‍ෂේත්‍රය තුළ දිගුකාලීනව කටයුතු කිරීමෙන් පමණි. දැනට යම් පිරිසක්‌ අවතීර්ණ වී ඇතත් මේ ගුණාංග දෙකම සතුව ඇත්තෝ විරලහ. දැනුම සතු අයට අවංකත්වය නොමැත. අවංකත්වය සතු ඇත්තන්a දැනුමෙන් අඩුය. අද අපගේ සාහිත්‍ය සංස්‌කෘතිය මුහුණපාන ගැටලුව එයයි. එය අවබෝධ කරගෙන ඒ සඳහා විසඳුම් නිර්මාණය කරගත යුතුය. එය අප ඉදිරියේ ඇති එක්‌ ප්‍රධාන අභියෝගයකි.

සමාලෝචනය

උසස්‌ සාහිත්‍ය කෘතිවල ද ලිංගිකත්වය තිබේ. ඇතැම්විට කුණුහරුප ද තිබේ. එහෙත් ඒ කුණුහරුපය හා ලිංගික කොටස ඉස්‌a=මතු කරලීම සඳහා නොව වෙනත් යථාර්ථයන් සමග එය ද එක්‌ මිනිස්‌ යථාර්ථයක්‌ ලෙස සලකමින් පමණි. කාම ප්‍රබන්ධවල ලිංගිකත්වය ඇත්තේ ඊට වෙනස්‌වය. හුදු කාමෝද්දීපනය සඳහා පමණි. එම වෙනස වටහා ගනිමින් ශිෂ්ටසම්පන්න සාහිත්‍ය සංස්‌කෘතියක්‌ නිර්මාණය කිරීමට කැපවීම සියලුම ශිෂ්ටයන්ගේ වගකීම යෑයි හඟිමු.

ලියෝ ටෝල්ස්‌ටෝයිගේ නිර්මාණ ගැන ලියමින් රෙජී වීරමන් විචාරකයා ලියූ වැකියකින් මෙම ලිපිය නිම කරමු.

"කලාවේ කාර්යය අලුත් දෙයක්‌ නිර්මාණය කිරීම විනා එක්‌ පරම්පරාවකට අයත් දෑ තවත් පරම්පරාවකට ගෙන යැමත් පිටපත් කිරීමත් නොවේ." 

කථිකාචාර්ය චින්තක රණසිංහ
සිංහල අංශය, කැලණිය සරසවිය

උපුටා ගැනීම - දිවයින 2012/10/25  

Read More

අන්තර් පාඨශාලයීය වාර්ශික ගුටි සමය

කොළඹ රාජකීය විද්‍යාලයේ සිසුන් සහ තර්ස්‌ටන් විද්‍යාලයේ සිසුන් අතර හටගත් ගුටි කෙළිය කොතරම් බිහිසුණු ද යත් එයට මැදිහත් වූ ජ්‍යෙෂ්ඨ පොලිස්‌ අධිකාරි ප්‍රේමලාල් රණගල ද ගුටි කෑවේ ය. පොලිසිය 'ගුටි දෙනු' මිසක්‌ 'ගුටි කනු' නැත. පොලිස්‌කාරයෙකුත් ගුටි කෑවේ නම් සිද්ධිය අත්‍යන්තයෙන් ම බරපතළ ය. මේ යුද්ධයේ පළමු වෙඩි මුරය තබන ලද්දේ තර්ස්‌ටන් විද්‍යාලයේ ශිෂ්‍යයන් හෝ ශිෂ්‍යයකු බව දැන ගන්නට තිබේ. රාජකීය විද්‍යාලයේ ශිෂ්‍යයෙක්‌ බස්‌ නැවතුම්පළේ සිටින විට තර්ස්‌ටන් ශිෂ්‍යයකු / ශිෂ්‍යයන් ඔහුට පහර දෙන ලදී.

එයට ද හේතුවක්‌ තිබිය යුතු ය. ගුටි කෑ ශිෂ්‍යයා තරුණ උපාසකයන්ගේ සංගමයේ සාමාජිකයකු නම් ද නිතර සිල් සමාදන් වන සුපේෂල ශික්‍ෂාකාමියකු නම් ද 'තර්ස්‌ටන් ශිෂ්‍යයන්' ඔහුට පහර දෙන්නේ නැත.

ගුටි කෙළියේ පදනම කුමක්‌ වේවා මහ පාරේ සිදු වූ එය අන්තර් පාඨශාලයීය මට්‌ටමට යැම බරපතළ වරදකි. ශිෂ්‍යයන්ට මහ පාරේ ගහ ගැනීමට මෙන්ම ගුටි කෑමට ද කිසිදු අයිතියක්‌ නැත. එසේම මෙබඳු ගුටි කෙළි කවදාවත් ශ්‍රී ලංකාවේ ශිෂ්‍ය සටන් ඉතිහාසයට එකතු නොවන බවද, අනාගතයේදී මේ ගැන උදම් ඇනීමට ඔවුන්ට කිසිදු ආකාරයකින් නො හැකි වන බව ද මතක තබා ගත යුතු ය. "අපේ කාලයේදී අපි කොන්ද කෙළින් තියාගෙන හිටියේ මෙහෙමයි" කියමින් ඇතැම් පුද්ගලයන් තම දාමරික පාසල් කාලය ගැන කතා කරනු අප අසා තිබේ. ශිෂ්‍ය සටන් යනු 'ගෞරවනීය' වරදකි. ශිෂ්‍ය ප්‍රජාව ස්‌වකීය අයිතිවාසිකම් මතු පරපුරේ ද ප්‍රයෝජනය සඳහා දිනා ගැනීම පිණිස විශ්වවිද්‍යාල මට්‌ටමෙන් කරන සටන්වල අරමුණ යහපත් බැවින් ඉතිහාසයට එක්‌ වන්නේ ය.

රාජකීය-තර්¨ස්‌ටන් ගැටුමට ඉතිහාසයක්‌ තිබේ. ඒ ඉතිහාසය රටේ ඒකීයභාවය ආරක්‍ෂා කර ගැනීම වෙනුවෙන් හෝ ත්‍රස්‌තවාදයට විරුද්ධ වීම වෙනුවෙන් හෝ හටගත් ඒවා නොව හුදු ප්‍රේම සම්බන්ධයක්‌ හෝ එක්‌ පාසලක ළමයකු අනෙක්‌ පාසලේ ළමයකුගේ ඇඟේ හැපීම වෙනුවෙන් හටගත් ගැටුම් ය. පාසලෙන් පිටතදී හෝ ක්‍රිකට්‌ මැච් එකක්‌ බැලීමට යැමේදී ඇතිවන මේ අමනාපය අන්තර් විද්‍යාලයීය ශිෂ්‍ය ගැටුමක්‌ වන්නේ මෙසේ ය රෝයල් හා තර්ස්‌ටන් විදුහල් වෙන් වන්නේ එක තාප්පයෙනි. මුලින් ම සිදු වන්නේ එක්‌ පාසලක්‌ පැත්තෙන් එන ගලක්‌ අනෙක්‌ පාසල් වත්තට වැටීම ය. එවිට ඊට පිළිතුරු වශයෙන් මේ පැත්තෙන් ගඩොල් භාගයක්‌ යවනු ලැබේ. ඊට පිළිතුරු වශයෙන් එන්නේ සම්පූර්ණ ගඩොලකි. ඒ ආ විට පුටු කකුලක්‌ එවනු ලැබේ. ඊට පිළිතුරු වශයෙන් ලැබෙන්නේ සම්පූර්ණ පුටුවකි. එවිට ඩෙස්‌ක්‌ එකක්‌ මේ පැත්තට එයි. මේ සියල්ල මෙතෙක්‌ කෙරෙන්නේ ඉන්දියාව හා පාකිස්‌තානය දේශ සීමා අතර වෙඩි තබා ගන්නාක්‌ මෙනි.

ඊළඟට ඉන්දියානු හෝ පාකිස්‌තානු හමුදාව දේශ සීමාව හරහා ප්‍රතිවාදී රටට කඩාපනින පරිදි එක්‌ පාසලක සිසුවෝ තාප්පය පැන අනෙක්‌ පාසලට වදිති. එය ප්‍රායෝගික නැත්නම් පාසල් කාලය නිම වූ පසු මහ පාරේදී සටන් කරමු ය යන තීරණයට එති. මෙබඳු සටනක්‌ පාරක පවතින විට ශිෂ්‍යයෝ මනුෂ්‍යයා සතු ඉපැරෑණි ගෝත්‍රික ලක්‍ෂණ එළියට දමති. ඒ අනුව අතට හසු වන හැම දෙයක්‌ ම කුඩු පට්‌ටම් කෙරේ. වාහනවලට පහර දෙනු ලැබේ. එවිට මේ පාසල්වලට කිසිදු සම්බන්ධයක්‌ ඇති හා නැති සියලු සිවිල් ජනයා එක පොදියට ගුටි කති.

මෙසේ පාරවල් දිගේ මරා ගන්නා පාසල් යුගල කිහිපයක්‌ ලංකාවේ ඇත. ඒවායින් ප්‍රමුඛතම යුගලය රෝයල් හා තර්ස්‌ටන් ය. ඊශ්‍රායල-පලස්‌තීන ගැටුම, හින්දු-මුස්‌ලිම් ගැටුම, හුටු-ටුට්‌සි ගැටුම, හිට්‌ලර්ගේ ආර්ය-අනාර්ය ගැටුම, සුදු-කළු ගැටුම හා සමාන මේ ගැටුම මේ, පාසල්වල ඉතිහාසය පුරාම කාලයෙන් කාලයට පැන නැංගේ ය. ශිෂ්‍යයා යනු ඉතාම ඉක්‌මනින් නරක්‌ විය හැකි (vulnerable) සත්ත්වයෙකි. ඒ නරක්‌ වූ පලය එහි ඇති පණුවන් සහ කුණු සමඟ වැටෙන්නේ සාමාන්‍ය ජනයාගේ හිස්‌ මතට ය.

රෝයල්-තර්ස්‌ටන් ගැටුමට සම්බන්ධ කිසිදු ශිෂ්‍යයකුගේ පන්ති තහනම් කිරීම හෝ ඔවුන් පාසල්වලින් නෙරැපීම කළ යුතු නැත. එවිට මරු සිරා සහ අංගුලිමාල බිහි වෙයි. මෙබඳු ගැටුමක්‌ හටගත් විට අදාළ පාසල්වල විදුහල්පතිවරුන් ගෙන්වා ඔවුන්ගේ පතුරු ගැලවීම සුසිල් ප්‍රේමජයන්ත අධ්‍යාපන ඇමැතිව සිටි කාලයේදීත් සිදු විය. බන්දුල ගුණවර්ධන අධ්‍යාපන ඇමැතිව සිටින මෙකලත් සිදු වනවා ඇත. එය ඒ විදුහල්පතිවරුන්ගේ ආත්ම ගෞරවයට හානියකි. එසේ නම් අවසන් විසඳුම කුමක්‌ද?. මෙබඳු කලහ ඇති වන විට සිවිල් ජනයා හට පණ ගලවා ගනු පිණිස පාරේ යැමෙන් වැළකී සිටීම ද?

-දිවයින

Read More